poniedziałek,
Jan Rossman
„Był autorytetem naturalnym, miał jakiś charyzmat, był człowiekiem budującym szacunek i zaufanie swoją postawą, zachowaniem, spojrzeniem, żyjącym w prawdzie, czyny jego były zgodne ze słowami”
–– harcmistrz Stefan Mirowski o Janie Rossmanie.
Jan Rossman urodził się 6 grudnia 1916 roku w Warszawie. W rodzinnym mieście ukończył Państwowe Gimnazjum im. Adama Mickiewicza. Działał w harcerstwie, w 1938 roku został mianowany harcmistrzem. Od 1935 roku studiował na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Warszawskiej.
Od początku okupacji hitlerowskiej pracował w Głównej Kwaterze Szarych Szeregów. Pod koniec 1939 roku rozpoczął współpracę z „Biuletynem Informacyjnym”. Jako pracownik Zakładu Oczyszczania Miasta miał możliwość wejścia do więzień, w których Niemcy umieszczali więźniów politycznych. Otrzymał polecenie nawiązania kontaktów z uwięzionymi działaczami. Zaczęła się wymiana informacji, w kontaktach pośredniczyli strażnicy więzienni narodowości polskiej, Łącznikami roznoszącymi grypsy po mieście byli harcerze. Na bazie tej struktury powstała komórka Związku Walki Zbrojnej „Kratka”.
We wrześniu 1941 roku objął funkcję komendanta Okręgu „Północ” Chorągwi Warszawskiej. Następnie kierował Wydziałem Kształcenia Starszyzny. Prowadził kursy dla harcerzy, miał duży wpływ na kształtowanie ideowe członków „Szarych Szeregów”. Wniósł także spory wkład w napisanie przez Aleksandra Kamińskiego „Kamieni na szaniec”, w książce występuje jako „Pan Janek”. W 1944 roku redagował pisma „Bądź Gotów. Pismo Zawiszaków” oraz „Bądź Gotów. Pismo Młodych”.
W powstaniu warszawskim walczył w szeregach batalionu „Zośka”. Organizował sieć łączności opartą o kanały, pomysł ten podsunął mu jeden z Żydów uwolnionych z obozu w „Gęsiówce”. Po upadku powstania trafił do obozu jenieckiego w Niemczech.
„Zawsze miał dobry kontakt z młodszymi czy to podczas prowadzenia Biura Studiów czy wtedy gdy uczył mieszkańców Afryki budowy mostów”
–– Halina Wiśniewska o Janie Rossmanie.
W 1946 roku wrócił do kraju i podjął przerwane wybuchem wojny studia. W 1947 roku na Politechnice Warszawskiej zdobył dyplom magistra inżyniera budownictwa, a następnie tytuł doktora nauk technicznych. Brał udział w budowie trasy W-Z. Wykładał na Politechnice Warszawskiej, Politechnice Łódzkiej oraz afrykańskim Uniwersytecie Narodowym w Kinszasie.
W 1956 roku wraz z Aleksandrem Kamińskim i instruktorami z Szarych Szeregów działał na rzecz odbudowy ZHP. Aktywnie wsparł także inicjatywę przemian w harcerstwie w roku 1989, działania te pozwoliły przywrócić tradycyjne Prawa i Przyrzeczenie Harcerskie oraz doprowadziły do przyjęcia w 1990 roku nowego Statutu ZHP.
Jan Rossman zmarł 13 czerwca 2003 roku w Warszawie.
