środa,
Zbigniew Piasecki
Zbigniew Bartłomiej Eugeniusz Piasecki urodził się 19 stycznia 1914 roku w Sosnowcu. Uczył się Korpusie Kadetów nr 1 we Lwowie. W 1936 roku zdał egzamin dojrzałości i wstąpił do Szkoły Podchorążych Broni Pancernej. Latem 1939 roku uzyskał stopień podporucznika i przydział do 4. Batalionu Pancernego w Brześciu nad Bugiem. Podczas kampanii wrześniowej dowodził plutonem w Samodzielnej Półkompanii Czołgów Renault R-35. Walczył przeciw niemieckim i sowieckim oddziałom. Wyróżnił się w bitwie pod Kamionką Strumiłową stoczonej 21 września 1939 roku. W lutym 1940 roku zameldował się we Francji i otrzymał przydział do 3. Batalionu Czołgów w Centrum Wyszkolenia Broni Pancernej.
W czerwcu 1940 roku został ewakuowany do Wielkiej Brytanii. Służył w 1 Batalionie Pancernym. Zgłosił się do służby w kraju. Odbył przeszkolenie w dywersji. 4 kwietnia 1941 roku złożył przysięgę na rotę Związku Walki Zbrojnej. W nocy z 6 na 7 stycznia 1942 roku w ramach operacji lotniczej „Shirt” został przerzucony do okupowanej Polski. Razem z nim w kraju znaleźli się porucznik Tadeusz Klimowski „Klon”, podpułkownik Henryk Krajewski „Trzaska”, podporucznik Jan Marek „Walka”, kapitan Jan Smela „Wir” oraz Kurier Delegatury Rządu na Kraj podporucznik Benedykt Moszyński „Andrzej”. Skoczkowie odlecieli z Anglii na pokładzie samolotu Halifax L-9618 „W” z lotniska RAF Lakenheat położonego w odległości około stu trzydziestu kilometrów na północny wschód od Londynu. Zrzut przyjęła placówka odbiorcza „Kocioł” w okolicach miejscowości Cegłów, kilka kilometrów od Mińska Mazowieckiego.
Po standardowej aklimatyzacji w Warszawie otrzymał przydział na stanowisko oficera wywiadowczego III Odcinka Wachlarza. Oprócz działań wywiadowczych brał udział także w akcjach bojowych. Latem 1942 roku po dekonspiracji przeniesiono go do bazy III Odcinka w Warszawie. Zajmował się prowadzeniem szkoleń w zorganizowanej przez cichociemnego podpułkownika Henryka Krajewskiego szkole dywersji o kryptonimie „Zagajnik”. W ramach działalności szkoły opracowano i wydano podręczniki dla kursantów. Do lipca 1944 szkolenia ukończyło około 1200 kursantów. W maju 1943 roku został oddelegowany do Kedywu Okręgu Kielce Radom AK, do Zgrupowania „Ponurego”.
13 czerwca 1943 roku wspólnie z czteroma bojówkarzami ze Związku Syndykalistów Polskich dokonał zabójstwa rabunkowego na trzech byłych policjantach żydowskich, którzy transportowali do Szwajcarii kosztowności zagrabione w warszawskim getcie. Wyrokiem Wojskowego Sądu Specjalnego otrzymał karę śmierci. Przed wykonaniem wyroku został zatrzymany przez gestapo pod przybranym nazwiskiem. Po przejściu śledztwa latem 1944 roku został osadzony w niemieckim obozie koncentracyjnym KL Groß-Rosen. Pod koniec 1944 roku uciekł, jednak został ujęty w Częstochowie i trafił do karnej kompanii KL Gross-Rosen. Po ewakuacji obozu w lutym 1945 roku umieszczono go w KL Mitelbau-Dora. Dalsze jego losy są nieznane, prawdopodobnie został zamordowany.
