czwartek,
Operacja lotnicza „Gauge”
W nocy z 26 na 27 stycznia 1943 roku w ramach operacji lotniczej „Gauge” do okupowanej Polski przerzucono dziewiętnastą ekipę cichociemnych. W kraju znaleźli się kapitan Florian Adrian „Liberator”, podporucznik Stanisław Sołtys „Sowa”, kapitan Wacław Pijanowski „Dym” oraz kapitan Michał Tajchman „Mikita”. Skoczków przyjęła kilkanaście kilometrów od Kielc placówka odbiorcza „Żubr”. Skoczków na miejsce zrzutu dostarczył samolot Halifax DT-727 „K” z 138 Dywizjonu RAF, który 26 stycznia wystartował z lotniska Tempsford położonego 75 kilometrów na północ od centrum Londynu. Załogą dowodził porucznik nawigator Radomir Walczak. Na skutek awarii wyrzutników nie zrzucono zasobników ze sprzętem. Skoczkowie wylądowali sprawnie i bez problemów.
Florian Adrian (1913–1944)
Przed wybuchem wojny był zawodowym żołnierzem. Służył w lotnictwie jako dowódca plutonu obsługi. W drugiej połowie września 1939 roku dołączył do Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie”. 6 października trafił do niewoli niemieckiej. Po ucieczce przedostał się do Skarżyska-Kamiennej. Wstąpił do Związku Walki Zbrojnej. Zagrożony aresztowaniem udał się do Francji, gdzie został skierowany do Ośrodka Polskich Sił Powietrznych w Lyonie-Foire. W czerwcu 1940 roku został ewakuowany do Wielkiej Brytanii.
Służył w 300. Dywizjonie Bombowym, uczestniczył w nalotach na Niemcy. Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł odpowiednie przeszkolenie. Po przerzucie do Polski otrzymał przydział na stanowisko kierownika referatu informacyjno-wywiadowczego Wydziału Lotniczego Oddziału III Sztabu Komendy Głównej Armii Krajowej. W czerwcu 1944 roku został kierownikiem referatu lotniczego Sztabu Okręgu Armii Krajowej Kielce. 23 czerwca 1944 roku w Kielcach aresztowało go gestapo. Zginął tego samego dnia zamordowany w Suchedniowie.
Stanisław Sołtys (1921–1944)
W czasach szkolnych aktywnie działał w harcerstwie. W 1939 roku zdał maturę. Chciał studiować na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej w Krakowie. We wrześniu 1939 roku nie został zmobilizowany, nie miał ukończonych 18 lat. 19 września dołączył do wycofujących się oddziałów Armii „Prusy” i następnego dnia przeszedł z nimi do Rumunii. Na początku listopada dotarł do Francji, gdzie trafił do Szkoły Podchorążych Piechoty w Guer. Ukończył ją w kwietniu 1940 roku. Po klęsce Francji został ewakuowany do Wielkiej Brytanii. Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł odpowiednie przeszkolenie. 24 sierpnia 1942 roku złożył przysięgę na rotę Armii Krajowej.
Po operacji lotniczej „Gauge” otrzymał przydział do Kedywu Podokręgu Rzeszów Armii Krajowej. Objął stanowisko oficera do zadań specjalnych w Inspektoracie Rejonowym Mielec. Późną jesienią został oficerem dywersji w Obwodzie Nisko AK, a w marcu 1944 roku szefem Kedywu Obwodu. Zajmował się odbiorem alianckich zrzutów broni i sprzętu dla Armii Krajowej. Brał udział w licznych akcjach bojowych. Nadzorował produkcję granatów w tajnej wytwórni w Wadowicach Górnych. 20 maja 1944 roku w dworze Przybysz w Jamach zatrzymało go gestapo. Osadzono go w mieleckiej siedzibie gestapo. Przeszedł brutalne śledztwo, podczas którego nie ujawnił żadnych informacji. Po przeniesieniu do więzienia w Rzeszowie zginął zastrzelony w celi przez gestapowca.
Wacław Pijanowski (1906–1995)
W 1927 roku zdał egzamin dojrzałości i rozpoczął studia na Akademii Górniczej w Krakowie. W 1932 roku uzyskał absolutorium. W ramach służby wojskowej rozpoczął naukę w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim, jednak ostatecznie przeniósł się do Szkoły Podchorążych Rezerwy Lotnictwa w Dęblinie. Odbył kurs techniczny w Instytucie Technicznym Lotnictwa w Warszawie. W 1934 roku przeszedł do służby czynnej i otrzymał przydział na stanowisko oficera technicznego eskadry myśliwskiej w 4 Pułku Lotniczym w Toruniu. Podczas kampanii wrześniowej służył w Kierownictwie Zaopatrzenia Lotnictwa. Przedostał się do Francji, a następnie do Wielkiej Brytanii. Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł przeszkolenie w dywersji i lotnictwie.
5 października 1942 roku złożył przysięgę na rotę Armii Krajowej. Po wylądowaniu w okupowanej Polsce otrzymał przydział na stanowisko kierownika referatu techniczno-zaopatrzeniowego Wydziału Lotnictwa Oddziału III Operacyjnego Komendy Głównej AK. We wrześniu 1943 roku otrzymał awans do stopnia majora. Po wybuchu powstania warszawskiego pracował przy produkcji granatów i butelek zapalających w Śródmieściu. Po kapitulacji Warszawy wyszedł z miasta z ludnością cywilną, jednak został wysłany do przymusowej pracy w Niemczech. Po wojnie zamieszkał w Wielkiej Brytanii.
Michał Tajchman (1910–1944)
Przed wybuchem wojny był zawodowym oficerem lotnictwa. Podczas kampanii wrześniowej służył w bazie 2. Pułku Lotniczego jako dowódca stacji meteorologicznej. Po agresji ZSRR na Polskę przeszedł do Rumunii, a następnie przedostał się do Francji, gdzie wstąpił do Polskich Sił Powietrznych. W czerwcu 1940 roku został ewakuowany do Wielkiej Brytanii. Służył w 301. Dywizjonie Bombowym „Ziemi Pomorskiej” im. Obrońców Warszawy, brał udział w wielu wyprawach bombowych nad kontynent.
Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł odpowiednie przeszkolenie. Po przerzucie do Polski otrzymał przydział do Wydziału Lotnictwa Oddziału III Operacyjnego sztabu Komendy Głównej AK. Zginął wraz z żoną i córką po wybuchu powstania warszawskiego.
