Przejdź do treści

Centrum Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego w Mrągowie

Operacja lotnicza „Door”

piątek,

Operacja lotnicza „Door”

W nocy z 13 na 14 marca 1943 roku w ramach operacji lotniczej operacja „Door” w okupowanej Polsce zameldowało się trzech cichociemnych. Byli to podporucznik Adam Riedl „Rodak”, porucznik Stanisław Kolasiński „Ulewa” oraz podporucznik Lech Zabierek „Wulkan”. Towarzyszył im węgierski radiotelegrafista Ivan Szabo „Hun”. Skoczków spadochronowych przyjęła placówka odbiorcza „Kra” niedaleko Zwolenia, w Puszczy Kozienickiej. Cichociemni przybyli na pokładzie samolotu Halifax BB-281 „O” ze 138. Dywizjonu RAF, który odleciał z lotniska RAF Tempsford położonego 75 kilometrów na północ od centrum Londynu. Razem ze skoczkami w kraju wylądowały zasobniki ze sprzętem wojskowym.

Stanisław Kolasiński (1916–1996)

Pochodził z Małopolski. W 1935 roku zdał egzamin dojrzałości i rozpoczął służbę wojskową. Odbył Dywizyjny Kurs Podchorążych Rezerwy przy 82. Pułku Piechoty, a następnie ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty w Ostrowie-Komorowie w Komorowie. Jesienią 1938 roku jako podporucznik otrzymał przydział na stanowisko dowódcy plutonu 6. Pułku Piechoty Legionów 1. Dywizji Piechoty Legionów w Wilnie. W szeregach macierzystej jednostki walczył w kampanii wrześniowej. Brał udział w walkach m.in. pod Pułtuskiem, Wyszkowem i Kałuszynem. 23 września podczas natarcia na Tarnawatkę został ranny. Dwa dni później jego pułk został rozwiązany. Przez dwa miesiące przebywał w szpitalu w Zamościu. Po ucieczce przedostał się do Tarnowa. Na początku 1940 roku przedostał się na Węgry. W marcu zameldował się we Francji. W szeregach 3. Dywizji Piechoty walczył w kampanii francuskiej. W czerwcu 1940 roku został ewakuowany do Wielkiej Brytanii, gdzie otrzymał przydział do 1. Brygady Strzelców. Jesienią 1943 roku zgłosił się do służby w kraju. 1 stycznia 1943 roku otrzymał awans do stopnia porucznika. 31 stycznia 1943 roku złożył przysięgę na rotę Armii Krajowej.

Po wylądowaniu w okupowanej Polsce i standardowej aklimatyzacji do realiów okupacyjnych w Warszawie otrzymał przydział do Kedywu Okręgu AK Lwów. Dowodził I Oddziałem Dyspozycyjnym. Brał udział w wielu akcjach bojowych. Podczas akcji „Burza” dowodził kompanią 19. Pułku Piechoty AK. W trakcie niemieckiej obławy został zatrzymany razem z mieszkańcami jednej ze wsi. Uznany za cywila trafił do obozu pracy pod Hamburgiem. Na przełomie kwietnia i maja 1945 roku zdołał zbiec i przedostać się przez front do oddziałów brytyjskich. 5 maja 1945 zameldował się w Londynie. Po demobilizacji pozostał w Wielkiej Brytanii. W 1950 roku wyjechał do Niemiec, gdzie zaangażował się w działalność miejscowej delegatury organizacji Wolność i Niezawisłość. Po rozwiązaniu WiN ponownie zamieszkał w Londynie. Działał w środowiskach polonijnych i kombatanckich. W 1994 roku wrócił do Polski. Zmarł 11 listopada 1996 roku.

Adam Riedl (1916–1944)

Urodził się we Lwowie. W rodzinnym mieście ukończył gimnazjum i w 1937 roku zdał egzamin dojrzałości. W ramach służby wojskowej odbył kurs podchorążych rezerwy piechoty przy 48. Pułku Piechoty Strzelców Kresowych. Studiował na lwowskiej Akademii Handlu Zagranicznego. Naukę przerwał wybuch wojny. Nie został zmobilizowany. Po klęsce wrześniowej przekroczył granicę polsko-rumuńską i pod koniec listopada 1939 roku zameldował się we Francji. Trafił w szeregi Samodzielnej Brygady Strzelców Podhalańskich. Brał udział w kampanii norweskiej w walkach pod Narvikiem, gdzie odznaczono go Krzyżem Walecznych. Po upadku Francji jego jednostka została ewakuowana do Wielkiej Brytanii. Służył w 1. Batalionie Strzelców Podhalańskich 1. Brygady Strzelców. W 1941 roku otrzymał awans do stopnia podporucznika. Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł przeszkolenie ze specjalnością w dywersji. 31 stycznia 1943 roku został zaprzysiężony na rotę Armii Krajowej.

W ramach operacji lotniczej „Door” został przerzucony do okupowanej Polski. Po aklimatyzacji do realiów okupacyjnych otrzymał przydział do Okręgu Kielce Armii Krajowej. Objął stanowisko adiutanta komendanta Okręgu. Na początku 1944 roku został aresztowany przez gestapo. Po przejściu brutalnego śledztwa trafił do niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Groß-Rosen. Jego dalsze losy nie są dokładnie znane, prawdopodobnie został zamordowany w obozie w 1944 roku.

Lech Zabierek (1918–2003)

Przyszedł na świat w Niedarzynie niedaleko Ciechanowa. Uczęszczał do Gimnazjum Państwowego w Toruniu. W 1938 roku zdał egzamin dojrzałości i dostał się na studia na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej. Przed rozpoczęciem nauki postanowił odbyć służbę wojskową i w jej ramach krótko przed wybuchem drugiej wojny światowej ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty przy 65. Starogardzkim Pułku Piechoty. Podczas kampanii wrześniowej służył jako dowódca drużyny w 63. Pułku Piechoty 4. Dywizji Piechoty. Walczył m.in. w bitwie nad Bzurą. Po rozbiciu macierzystej jednostki przedostał się do Warszawy i wziął udział w obronie stolicy. 27 września został ranny. Po krótkim pobycie w szpitalu trafił do niemieckiej niewoli. 2 sierpnia 1941 roku uciekł ze Stalagu VI A Oberlangen. Zdołał przez Ardeny przedostać się do nieokupowanej części Francji, a następnie do Wielkiej Brytanii, gdzie dołączył do polskich oddziałów. Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł szkolenie w zakresie dywersji.

W okupowanej Polsce otrzymał przydział do oddziału dywersyjnego majora Jana Mielczarskiego „Sana” w strukturach Kedywu Obszaru Zachodniego AK. Brał udział w licznych akcjach bojowych. W chwili wybuchu Powstania Warszawskiego przebywał w Milanówku. Dołączył do Pułku „Palmiry-Młociny”. Brał udział w walkach w Puszczy Kampinoskiej, m.in. w słynnym wypadzie na Truskaw. 29 września został ciężko ranny. Zamaskowany gałęziami zdołał uniknąć śmierci. Po leczeniu w Milanówku udał się do Częstochowy. W 1945 roku zamieszkał w Warszawie. Studiował na Politechnice Warszawskiej. Jednocześnie działał w Delegaturze Sił Zbrojnych na Kraj, a następnie w organizacji „Wolność i Niepodległość”. Po aresztowaniu pierwszego prezesa Zrzeszenia WiN Jana Rzepeckiego wycofał się z działalności konspiracyjnej. Był prześladowany przez komunistyczne służby, mimo wielu przepracowanych lat nie otrzymał emerytury. Zmarł 17 listopada 2003 roku w Konstancinie.

Artykuł: Teoria emocji kolorów

Teoria emocji kolorów

Artykuł: DRAM Speculative Leadoff

DRAM Speculative Leadoff

Artykuł: Burst Mode DMA

Burst Mode DMA

Artykuł: Tryby DMA

Tryby DMA

Artykuł: DMA w kontekście historycznym

DMA w kontekście historycznym

Nasze technikum

Technik informatyk

Szkoły dla dorosłych

Nasza szkoła

Pełna oferta edukacyjna

Oferta szkoły