wtorek,
Mieczysław Słaby
Kapitan Mieczysław Słaby był cichym bohaterem Westerplatte.
Urodził się 9 grudnia 1905 roku w Przemyślu. Był synem zawodowego podoficera Wojska Polskiego. Ukończył Gimnazjum im. Kazimierza Morawskiego. W czasach szkolnych udzielał się w harcerstwie, pasjonował się także sportem. Po pomyślnie zdanym egzaminie dojrzałości rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Po ich ukończeniu podjął wojskową służbę zawodową na stanowisku lekarza. Służył w 38. Pułku Piechoty Strzelców Lwowskich w Przemyślu, a następnie w 5. Pułku Strzelców Konnych w Dębicy. Latem 1939 roku został oddelegowany do Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte.
Kiedy na początku sierpnia 1939 roku objął obowiązki lekarza w Wojskowej Strażnicy Tranzytowej, wyposażenie medyczne było szczątkowe. Transport z zamówionym sprzętem i akcesoriami kilka dni przed wybuchem wojny zarekwirowały władze celne Gdańska. Podczas bombardowania 2 września zniszczeniu uległ gabinet medyczny wraz ze środkami zabiegowymi.
Każdego dnia przybywało rannych, Mieczysław Słaby udzielał skutecznej pomocy w zupełnie prymitywnych warunkach. Operował bez środków znieczulających, wykorzystywał takie narzędzia jak nożyczki do paznokci i scyzoryk, środki opatrunkowe stanowiły cięte w pasy prześcieradła. Podczas zabiegów medycznych często prowadzono ostrzał, sypał się tynk i kurz.
Jako lekarz kapitan Słaby był zrozpaczony warunkami, w których pracował, jednak starał się pomagać, korzystając ze wszystkich możliwych środków. Po kapitulacji i przetransportowaniu rannych do szpitala niemieccy lekarze nie kryli podziwu dla polskiego lekarza. W niewoli kapitan Słaby trafił do obozu jenieckiego dla podoficerów i szeregowców — Stalagu I A pod Królewcem. Udzielał pomocy medycznej jeńcom i przebywającym na przymusowych robotach cywilom.
Po wojnie wrócił do rodzinnego Przemyśla. Został zmobilizowany do Wojsk Ochrony Pogranicza. Otrzymał awans do stopnia majora. W 1947 roku został aresztowany przez UB pod zarzutem przynależności do organizacji Wolność i Niezawisłość. Nie przeżył brutalnego śledztwa, zmarł 15 marca 1948 roku. W roku 2000 w wyniku postępowania rehabilitacyjnego Naczelnej Prokuratury Wojskowej został oczyszczony z zarzutów.
