Przejdź do treści

Centrum Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego w Mrągowie

Marian Falski

wtorek,

Marian Falski

Marian Falski urodził się 7 grudnia 1881 roku w miejscowości Nacza koło Nowogródka. Od 1891 roku uczęszczał do szkoły w Mińsku. Studiował w Instytucie Politechnicznym Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego, uzyskał dyplom inżyniera. W 1903 roku wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej, prowadził koła uczniowskie i działał w konspiracyjnym Kole Wychowawców. Organizował strajk szkolny, w jego mieszkaniu odbyło się zebranie Centralnego Koła Delegatów, na którym zdecydowano o przystąpieniu młodzieży szkół średnich do strajku.

Współorganizował głośny wiec na Politechnice, który odbył się 28 stycznia 1905 roku, zniszczono wtedy publicznie portret cara Mikołaja II. W tym samym miesiącu był jednym z organizatorów strajku szkół średnich w Łowiczu, gdzie prowadził komplety koedukacyjne. 16 grudnia 1906 roku brał udział w konferencji warszawskiej sekcji PPS w jednej z fabryk, wszystkich jej uczestników aresztowano. Falskiego osadzono w Cytadeli za spiskowanie przeciwko caratowi. Po odzyskaniu wolności wydalono go z granic Rosji. Zamieszkał w Krakowie, gdzie pracował jako prywatny nauczyciel. Nadal działał w PPS.

Od 1909 roku studiował psychologię i pedagogikę na Uniwersytecie Jagielońskim. Został asystentem na tej uczelni. W 1917 roku zdobył doktorat z psychologii. Mimo propozycji objęcia katedry wyjechał do Warszawy, w latach 1919–1939 pracował jako urzędnik Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. W charakterze eksperta Ligi Narodów w 1931 roku uczestniczył w pracach związanych z reorganizacją oświaty w Chinach. Działał w Związku Nauczycielstwa Polskiego.

Podczas okupacji hitlerowskiej pracował nad planami odbudowy i przebudowy szkolnictwa oraz dydaktyką nauczania początkowego. W 1945 roku organizował Wydział Statystyczny Ministerstwa Oświaty. W 1954 roku został profesorem Polskiej Akademii Nauk, kierował Pracownią Ustroju i Organizacji Oświaty PAN. Zmarł 8 października 1974 roku w Warszawie.

W ludzkiej pamięci zapisał się przede wszystkim jako autor najpopularniejszego polskiego elementarza wydanego pod tytułem „Nauka czytania i pisania dla dzieci”. Pierwsze wydanie tej pozycji miało miejsce w 1910 roku w Krakowie. Podręcznik łączył nowoczesne jak na tamte czasy metody nauczania oraz środki, które były wynikiem spostrzeżeń autora. Zamieszczone w książce ilustracje wykonał Jan Rembowski. Dzieło Falskiego zrewolucjonizowała metodykę nauki czytania w Polsce. Przez kolejne lata podręcznik ulegał modyfikacjom, pojawiały się także inne wersje, np. dla dzieci miejskich, wiejskich, dla żołnierzy i cywilnych analfabetów.

Elementarz

Po drugiej wojnie światowej prawa do wydawania „Elementarza” Falskiego posiadały Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych (od 1974 roku Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne). Pierwsze powojenne wydanie opatrzono nowymi ilustracjami, podręcznik uwzględniał elementy ideologii komunistycznej, usunięto fragmenty wiążące się z religią. W porównaniu do „bratnich” państw zawarta w książce propaganda była umiarkowana, nie wymieniano np. postaci Stalina. Podręcznik stał się pozycją obowiązkową w polskich szkołach.

Elementarz

Wersja z 1958 roku wprowadziła teksty zaczerpnięte z twórczości Aleksandra Fredry i Juliana Tuwima, pojawiły się nowe ilustracje, zniknął gdzieś Bierut, pionierzy itp. treści. W 1969 roku pojawił się temat lotów w kosmos. Ostatnie wydanie ukazało się w 1982 roku. „Elementarz” Falskiego był najdłużej wydawanym podręcznikiem czytania i pisania na świecie.

Artykuł: DRAM Speculative Leadoff

DRAM Speculative Leadoff

Artykuł: Burst Mode DMA

Burst Mode DMA

Artykuł: Tryby DMA

Tryby DMA

Artykuł: DMA w kontekście historycznym

DMA w kontekście historycznym

Artykuł: Bezpośredni dostęp do pamięci

Bezpośredni dostęp do pamięci

Nasze technikum

Technik informatyk

Szkoły dla dorosłych

Nasza szkoła

Pełna oferta edukacyjna

Oferta szkoły