piątek,
Kazimierz Bernaczyk
Kazimierz Alojzy Bernaczyk urodził się 18 lutego 1922 roku w Poznaniu. Jako siedemnastolatek nie został zmobilizowany podczas kampanii wrześniowej. Po agresji ZSRR na Polskę przekroczył granicę z Rumunią. W lutym 1940 roku dotarł do Francji i dołączył do polskich oddziałów. W kampanii francuskiej walczył w szeregach 24. Pułku Ułanów 10. Brygady Kawalerii Pancernej.
Latem 1940 roku przedostał się do Wielkiej Brytanii. Otrzymał przydział do tej samej jednostki. Ukończył gimnazjum i Szkołę Podchorążych. Zgłosił się do służby w kraju i został przeszkolony w dywersji oraz broni pancernej. 15 grudnia 1943 roku złożył przysięgę na rotę Armii Krajowej.
W nocy z 10 na 11 maja 1944 roku w ramach operacji lotniczej „Weller 27” został przerzucony do okupowanej Polski. Planowo zrzut miała odebrać placówka odbiorcza „Nil 2” położona 19 kilometrów na południowy wschód od Piotrkowa Trybunalskiego, jednak 9 maja 1944 roku lokalny oddział Armii Krajowej w pobliżu stoczył walkę z żandarmerią niemiecką, za co hitlerowcy w odwecie spacyfikowali wieś Żerechowa. W takiej sytuacji, aby niepotrzebnie nie ryzykować, przeniesiono punkt zrzutu o kilka kilometrów w rejon wsi Ślepietnica. Razem z nim w kraju znaleźli się podporucznik Jan Bienias „Osterba”, kapitan Bohdan Kwiatkowski „Lewar”, podporucznik Zdzisław Straszyński „Meteor”, podporucznik Zygmunt Ulm „Szybki” oraz kurier Delegatury Rządu na Kraj Stanisław Niedbał-Mostwin „Bask”.
Z chwilą skoku otrzymał awans do stopnia podporucznika. Początkowo trafił do oddziału partyzanckiego „Burza” operującego w Okręgu AK Łódź. Latem otrzymał przydział do Kedywu Okręgu Lwów. Został oficerem odtworzonego w ramach Armii Krajowej 14. Pułku Ułanów Jazłowieckich. Brał udział w walkach o Lwów. Uniknął aresztowania przez NKWD. Podczas ewakuacji ze Lwowa na zachód uległ poważnemu wypadkowi samochodowemu i na skutek poniesionych obrażeń do końca wojny przebywał w szpitalach.
W latach 1945–1948 studiował w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. W 1947 roku ujawnił się w Wojewódzkim Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego. Pracował w warszawskich przedsiębiorstwach państwowych. Zmarł 25 stycznia 2011 roku.
