piątek,
Jan Górski
Dziś mija rocznica śmierci majora saperów Polskich Sił Zbrojnych, jednego z inicjatorów utworzenia grupy cichociemnych.
Jan Górski urodził się 11 września 1905 roku w Odessie. W tym mieście spędził dzieciństwo. Działał w harcerstwie, jako czternastolatek współpracował z wywiadem Polskiej Organizacji Wojskowej. Na początku 1920 roku wraz z matką i bratem przyjechał do Polski. Piętnastoletni Janek służył ochotniczo w Straży Obywatelskiej. Latem 1920 roku wstąpił do Korpusu Kadetów nr 2 w Modlinie. W tym okresie poznał Macieja Kalenkiewicza.
W 1924 roku zdał egzamin dojrzałości i wstąpił do Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie. Rok później rozpoczął naukę w Oficerskiej Szkole Inżynierii w Warszawie. Po jej ukończeniu otrzymał stopień podporucznika i przydział do Batalionu Elektrotechnicznego w Nowym Dworze Mazowieckim. W latach 1930–1935 oddelegowany przez wojsko odbył studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej. W 1936 roku otrzymał awans do stopnia kapitana. Był słuchaczem XIX Kursu Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie.
Tuż przed wybuchem drugiej wojny światowej otrzymał przydział do Naczelnego Dowództwa Saperów w Sztabie Głównym Naczelnego Wodza. Po agresji ZSRR na Polskę wraz z Naczelnym Wodzem ewakuował się do Rumunii. Po ucieczce z obozu internowania dotarł do Francji, gdzie w połowie grudnia 1939 roku dołączył do polskich oddziałów. Spotkał swojego przyjaciela Macieja Kalenkiewicza.
Pod koniec 1939 roku we Francji kapitanowie Jan Górski i Maciej Kalenkiewicz przygotowali projekt wykorzystania samolotów i skoczków spadochronowych do nawiązania kontaktów z Polską. Ich inicjatywa spotkała się z odmową polskiego dowództwa. Młodzi oficerowie nie zrazili się tym i po ewakuacji do Wielkiej Brytanii kontynuowali prace mające doprowadzić do wprowadzenia szkolenia spadochronowego dla grupy oficerów, których celem byłoby utrzymywanie łączności z krajem lub prowadzenie działań dywersyjnych na terenach okupowanych.
Artykuł Kalenkiewicza „O zdobywczą postawę polskiej polityki” zwrócił uwagę Naczelnego Wodza Władysława Sikorskiego. Niektóre zawarte w nim pomysły doczekały się realizacji – powstała 1 Samodzielna Brygada Spadochronowa oraz utworzono grupę żołnierzy-dywersantów – cichociemnych. Jan Górski zgłosił się do służby w kraju i przeszedł szkolenie w zakresie dywersji.
W nocy z 14 na 15 marca 1943 roku w ramach operacji lotniczej „Step” znalazł się w okupowanej Polsce. Skoczków odbierał placówka „Bat” w okolicach miejscowości Książenice niedaleko Grodziska Mazowieckiego. Razem z nim w kraju znaleźli się podporucznik Janusz Jarosz „Szermierz” i podporucznik Olgierd Stołyhwo „Stewa”. Cichociemni mieli ze sobą ponad trzysta tysięcy dolarów przeznaczonych na potrzeby AK. Zrzucono także sześć zasobników ze sprzętem wojskowym.
Z chwilą skoku otrzymał awans do stopnia majora. Otrzymał przydział do Obszaru Białystok Armii Krajowej. W 1944 roku wobec zbliżającego się frontu wschodniego został przeniesiony na stanowisko szefa sztabu Biura Inspekcji Oddziału III Operacyjnego Komendy Głównej AK w Warszawie. Później był szefem sztabu Grupy Operacyjnej „ODRA” i udał się do Krakowa.
W sierpniu 1944 roku został aresztowany przez krakowskie gestapo. Posługiwał się fałszywą tożsamością i nie został rozpoznany jako cichociemny. Okoliczności jego śmierci pozostają nieznane. Według jednej z wersji zginął 17 kwietnia 1945 roku podczas próby ucieczki w trakcie ewakuacji obozu Lengenfeld, filii niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Flossenbürg.
