sobota,
Jadwiga Falkowska
Jadwiga Falkowska była jedną z założycielek polskiego harcerstwa dziewcząt. Urodziła się 13 listopada 1889 roku w Twerze. Podczas studiów na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie po raz pierwszy zetknęła się ze skautingiem żeńskim. W 1911 roku powstała III Lwowska Drużyna Skautowa im. Emilii Plater. Jadwiga Falkowska została jej członkiem. Przed wybuchem pierwszej wojny światowej zajmowała się zakładaniem drużyn harcerskich. Aby kontynuować studia w 1915 roku wyjechała do Moskwy. Organizowała tam kolejne polskie drużyny.
Od 1918 roku mieszkała w Warszawie. Pracowała jako asystentka na Politechnice Warszawskiej oraz nauczyciel fizyki w szkołach wieczorowych. W 1919 została członkiem pierwszej Naczelnej Rady Harcerskiej. W latach dwudziestych była komendantką Chorągwi Warszawskiej Harcerek, Naczelniczką Głównej Kwatery Żeńskiej ZHP, komendantką II Ogólnopolskiego Zlotu Harcerek.
„Nic nie znaczą słowa Przyrzeczenia, jeśli się wielokrotnie nie przełamały w pryzmacie codziennego życia”
–– Jadwiga Falkowska.
W czasie drugiej wojny światowej jeszcze jesienią 1939 roku wstąpiła w szeregi polskiej konspiracji. W 1942 roku objęła stanowisko zastępczyni szefa Wojskowej Służby Kobiet Armii Krajowej. Prowadziła tajne kursy dla harcerek. 1 sierpnia 1944 roku nie zdołała o czasie dotrzeć na wyznaczone miejsce koncentracji i wybuch powstania zastał ją na Ochocie. 7 sierpnia zginęła z rąk żołnierzy brygady RONA.
