Przeglądasz zaktualizowaną wersję artykułu.
czwartek,
Gentoo Linux
31 marca 2002 roku światło dzienne ujrzała edycja Gentoo Linux oznaczona numerem jeden. Wizytówką tej dystrybucji jest optymalizacja pod kątem sprzętu użytkownika.
Twórcą Gentoo był Daniel Robbins, były deweloper Debian GNU/Linux, który pod koniec lat dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia stworzył własną dystrybucję o nazwie Enoch. Według jego podstawowych założeń system miał być dystrybuowany bez wstępnie kompilowanych pakietów binarnych, aby dzięki kompilacji na docelowej maszynie uzyskać wyższą wydajność. Kiedy do projektu dołączyło więcej osób, otrzymał on nazwę Gentoo. Gentoo to angielska nazwa pingwina białobrewego uchodzącego za najszybciej pływający gatunek pingwina. Nazwa Gentoo nawiązuje więc jednocześnie do swojej szybkości działania oraz maskotki Linuksa, pingwina Tuksa. Za datę powstania projektu przyjmuje się 26 lipca 2000 roku.
W chwili zwątpienia, rozczarowany Linuksem Daniel Robbins przeszedł na system FreeBSD i wstrzymał rozwój Gentoo. Gdy wrócił do GNU/Linuksa w Gentoo przeprojektowano system pakietów. Powstał Portage napisany w języku Python, który bazuje na idei portów BSD. 31 marca 2002 roku wydano Gentoo Linux 1.0. W 2004 roku powstała niedochodowa Fundacja Gentoo, która nadzoruje rozwój dystrybucji oraz zajmuje się sprawami finansowymi i prawnymi. W tym samym roku po sporach w zespole deweloperów Gentoo Daniel Robbins odszedł z projektu i przekazał pełnię praw autorskich Fundacji. Pewien wpływ na jego decyzję miała także rodzina zaniedbana przez zbytnie zaangażowanie programisty w projekt. Co ciekawe, rok później podjął pracę w firmie Microsoft, co w środowiskach deweloperów Linuksa nie zdarza się często.
Pierwsze wydania Gentoo oznaczane były numerem. W 2004 roku konwencja nazewnictwa uległa zmianie i do określenia wersji służył rok z dodatkowym numerem, np. 2004.1, 2004.2. W 2008 roku podjęto decyzję o udostępnianiu cotygodniowych automatycznych kompilacji i zrezygnowano z oznaczania wersji. Podobnie jak wiele innych dystrybucji, Gentoo można zainstalować na wiele sposobów, prawdopodobnie najczęściej wybierana opcja to Gentoo Live CD. Po instalacji i przeprowadzeniu aktualizacji przez Internet system jest w najnowszej wersji. Dzięki plikom konfiguracyjnym użytkownik może ograniczać aktualizację, np. jeśli preferuje starszą wersję jakiegoś programu.
Gentoo Linux to dystrybucja uważana za trudną w użytkowaniu. Na pewno użytkownik powinien mieć już jakąś wiedzę na temat Linuksa, wymagane jest m.in. samodzielne ustawienie i skompilowanie jądra oraz wykonanie konfiguracji systemu. Udostępniono kilka opcji i narzędzi ułatwiających zarządzanie systemem, ale z reguły zgodnie z filozofią dystrybucji to użytkownik powinien szczegółowo dostrajać system, aby zyskać na wydajności i dostosować go do własnych preferencji. Powstały inne dystrybucje oparte na Gentoo, niektóre z nich mają znacznie uproszczone zarządzanie systemem.
