sobota,
Antoni Iglewski
Dziś mija rocznica urodzin kapitana Wojska Polskiego, powstańca wielkopolskiego, uczestnika wojny polsko-bolszewickiej i kampanii wrześniowej, oficera Armii Krajowej, cichociemnego.
Antoni Iglewski urodził się 1 stycznia 1899 roku w Radziejowie na Kujawach. Jako siedemnastolatek wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej. W 1917 roku objął stanowisko szkoleniowca grup bojowych. Roku później na czele oddziału lotnego POW prowadził działania dywersyjne. Jesienią 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego. Wziął udział w powstaniu wielkopolskim, a następnie w walkach z bolszewikami. Po wojnie polsko-bolszewickiej pozostał w wojsku, służył w 81. Pułku Piechoty w Grodnie. W 1933 roku w stopniu sierżanta przeszedł do cywila.
W 1939 roku został przeszkolony w zakresie dywersji pozafrontowej w Oddziale II Sztabu Głównego. Według planów dowództwa miał prowadzić działania dywersyjne w Prusach Wschodnich, jednak w sierpniu otrzymał przydział do grupy generała Wacława Przeździeckiego. Po agresji ZSRR na Polskę walczył w obronie Grodna. Wraz ze swoim oddziałem przedostał się w okolice Białegostoku. Po klęsce wrześniowej włączył się w działalność konspiracyjną, był zastępcą komendanta Okręgu Białostockiego Służby Zwycięstwu Polski.
W 1940 roku objął stanowisko komendanta Okręgu Białostockiego Związku Walki Zbrojnej. Jesienią tego samego roku podczas inspekcji na Wileńszczyźnie został aresztowany przez NKWD. Trafił na moskiewską Łubiankę i po śledztwie otrzymał wyrok śmierci. Dwa miesiące później zawarto układ Sikorski-Matejski i został zwolniony. Służył w Armii Andersa jako szef kancelarii Naczelnego Dowództwa w stopniu podporucznika. Oddelegowano go do Wielkiej Brytanii. Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł szkolenie w dywersji i broni pancernej. W nocy z 17 na 18 lutego 1943 roku w ramach operacji lotniczej „Wall” został przerzucony do okupowanej Polski. Razem z nim w kraju znaleźli się podporucznik Władysław Wiśniewski „Wróbel”, podporucznik Tadeusz Jaworski „Gont” oraz podporucznik Antoni Żychiewicz „Przerwa”. Skoczków przyjęła placówka odbiorcza „Lis” kilkanaście kilometrów od Mińska Mazowieckiego.
Po krótkiej aklimatyzacji otrzymał przydział do komendy Okręgu Armii Krajowej Kraków. Zajmował się organizowaniem oddziałów i szkoleniem żołnierzy. W 1944 roku skierowano go do oddziałów partyzanckich w okolicach Miechowa. Latem brał udział w walkach o utrzymanie opanowanych przez partyzantów terenów tzw. Republiki Pińczowskiej. W połowie sierpnia objął dowództwo samodzielnego partyzanckiego baonu szturmowego „Suszarnia” w składzie 106. Dywizji AK. Przeprowadził wiele akcji bojowych. Za zasługi otrzymał Order Virtuti Militari V klasy.
Po wkroczeniu Armii Czerwonej działał w strukturach organizacji NIE, Delegaturze Sił Zbrojnych na Kraj i Zrzeszeniu „Wolność i Niezawisłość”. Jesienią 1945 ujawnił się i wyjechał na Wybrzeże. Później przeniósł się do Wrocławia, gdzie w 1947 roku został zatrzymany przez komunistyczne służby. Był więziony do 1956 roku. Zmarł 27 stycznia 1979 roku we Wrocławiu.
