środa,
Operacja „Weller 5”
W nocy z 3 na 4 kwietnia 1944 roku w ramach operacji lotniczej „Weller 5” miał miejsce zrzut cichociemnych na placówkę „Pierzyna” w okolicach Macanowa koło Otwocka. Akcję ubezpieczali żołnierze z miejscowych oddziałów Armii Krajowej. Odebrano czterech skoczków spadochronowych. Byli to sierżant Stanisław Biedrzycki „Opera”, podporucznik Jan Bieżuński „Orzyc”, podporucznik Marian Pokładecki „Zoli” oraz kapitan Zygmunt Sawicki „Samulik”. Mieli oni ze sobą prawie pół miliona dolarów, które przekazali na placówce odbiorczej. Pieniądze zostały przeznaczone na cele związane z walką z okupantem. W ramach operacji zrzucono także dziewięć zasobników i sześć paczek zawierających sprzęt wojskowy.
Stanisław Biedrzycki „Opera”
Urodził się 18 września 1915 roku. Przed wojną służył w 1 Pułku Radiotelegraficznym. Podczas kampanii wrześniowej był radiotelegrafistą w Oddziale II Sztabu Głównego. 18 września przeszedł do Rumunii. Pod koniec 1939 roku dotarł do Francji. Otrzymał przydział do Centrum Wyszkolenia Łączności. Po ewakuacji do Wielkiej Brytanii był radiotelegrafistą w Dywizjonie 309.
Po odbyciu przeszkolenia dywersyjnego został przerzucony do kraju. Po odbyciu aklimatyzacji otrzymał przydział do Wydziału Lotnictwa Oddziału III Komendy Głównej Armii Krajowej. W powstaniu warszawskim początkowo był radiotelegrafistą „Grupy Północ” na Starym Mieście. Po ewakuacji kanałami do Śródmieścia, w połowie września został ciężko ranny po wybuchu skrzynki z granatami. Zmarł 17 września 1044 roku w powstańczym szpitalu w wyniku odniesionych obrażeń.
Jan Bieżuński „Orzyc”
Urodził się 17 czerwca 1905 roku. Od 1925 roku był żołnierzem zawodowym. Służył jako radiotelegrafista w warszawskim 1 Pułku Lotniczym. W szeregach macierzystej jednostki walczył w kampanii wrześniowej. 17 września 1939 roku przekroczył granicę polsko-rumuńską. Po ucieczce z obozu internowania przedostał się do Francji. Od listopada służył w Polskich Siłach Powietrznych. Na początku 1940 roku został oddelegowany do Wielkiej Brytanii. Był radiotelegrafistą w Dywizjonie 300. Wykonał 45 lotów operacyjnych. Zgłosił się do służby w okupowanym kraju.
Po przerzucie do Polski miał służyć w Wydziale Lotnictwa Oddziału III Komendy Głównej AK. Trzeciego dnia pobytu w kraju został przypadkowo aresztowany. Dość szybko odzyskał wolność. Został przeniesiony z Warszawy i skierowany do Okręgu Lublin AK. Za swoje zasługi otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari oraz czterokrotnie Krzyż Walecznych. Po zakończeniu wojny był prześladowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa. Osiedlił się w okolicach Bartoszyc. Był kierownikiem szkoły w Kiertynach Wielkich. Zmarł 18 marca 1968 roku.
Marian Pokładecki „Zoli”
Urodził się 1 lipca 1910 roku w Poznaniu. Przed wojną był zawodowym podoficerem lotnictwa. Podczas kampanii wrześniowej był radiotelegrafistą w Oddziale II Sztabu Głównego. Pod koniec 1939 roku przedostał się do Francji. Otrzymał przydział do Polskich Sił Powietrznych. Po ewakuacji do Wielkiej Brytanii służył jako radiotelegrafista Dywizjonu 309. Odbył przeszkolenie dywersyjne.
Po operacji „Weller 5” przeszedł miesięczną aklimatyzację w okupowanym kraju i otrzymał przydział do referatu lotnictwa Oddziału III Operacyjnego sztabu Okręgu Kielce AK. Zajmował się zabezpieczaniem łączności lotnisk, szkoleniem kadr oraz obsługą odbioru zrzutów lotniczych. Krótko po zakończeniu wojny został aresztowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa. Kilka miesięcy przebywał w areszcie. Komunistyczne służby prześladowały go jeszcze przez wiele lat. Zmarł 24 sierpnia 1993 roku w Poznaniu.
Zygmunt Sawicki „Samulik”
Urodził się 10 marca 1910 roku. Studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, jednak ostatecznie zdecydował się zostać zawodowym wojskowym. Ukończył Szkołę Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. Był oficerem łączności w 24 Eskadrze Rozpoznawczej 2 Pułku Lotniczego w Krakowie. Po klęsce wrześniowej przedostał się do Francji. Służył w Ośrodku Polskich Sił Powietrznych w Lyonie. Po ewakuacji do Wielkiej Brytanii otrzymał przydział do Centrum Wyszkolenia Lotnictwa w Blackpool. W 1942 roku zgłosił się do służby w kraju.
W okupowanej Polsce otrzymał przydział na stanowisko kierownika referatu łączności lotniczej Wydziału Lotnictwa Oddziału III Operacyjnego sztabu Komendy Głównej AK. Podczas powstania warszawskiego był szefem łączności Grupy Warszawa Północ na Starym Mieście. Organizował sieć łączności telefonicznej. W połowie sierpnia został ranny i ewakuowany kanałami do Śródmieścia. Po kapitulacji wyszedł z miasta z ludnością cywilną. Przedostał się do Częstochowy i objął stanowisko kierownika referatu łączności lotniczej w Wydziale Lotnictwa KG AK. Po wojnie pozostał w Polsce. Zmarł 14 lutego 1995 roku.
