sobota,
Jerzy Kamler „Stolarz”
Dziś mija rocznica urodzin polskiego przemysłowca, oficera kawalerii, porucznika Armii Krajowej, powstańca warszawskiego.
Jerzy Kamler urodził się 23 kwietnia 1902 roku w Warszawie. Jako czternastolatek, aby wstąpić do wojska, uciekł z domu, jednak został odesłany z powrotem. Uczył się w Gimnazjum Męskim Konopczyńskich w Warszawie. W 1919 roku ponownie próbuje uciec do wojska. Tym razem nie został przyjęty, ponieważ rok wcześniej polegli jego dwaj starsi bracia. Jesienią stanął przed komisją wojskową ponownie i otrzymał przydział do 7 Pułku Ułanów Lubelskich. Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Został odznaczony Krzyżem Walecznych. Po zakończeniu walk ukończył kursy maturalne.
Po powrocie do Warszawy podjął pracę w fabryce mebli swego ojca. W 1927 roku ukończył belgijską szkołę wyrobu mebli w Brukseli. Jako producent i projektant mebli zdobył wiele nagród. W 1939 roku został dyrektorem rodzinnej firmy Warszawska Fabryka Mebli Stylowych w Warszawie przy ulicy Dzielnej. Przedsiębiorstwo potocznie zwane było fabryką Kamlera.
W 1939 roku został zmobilizowany do macierzystego 7 Pułku Ułanów Lubelskich w składzie Mazowieckiej Brygady Kawalerii. W pierwszych dniach wojny walczył w okolicach Chorzeli i rejonie Przasnysza. 5 września trafił w rejon Pułtuska i Serocka, później jego jednostka wycofała się na linię Bugu. W rozegranej w dniach 23–25 września bitwie pod Suchowolą 7 Pułk Ułanów został rozbity. Jerzy Kamler znalazł się między oddziałami niemieckimi i sowieckimi. Nie zdołał przedostać się do granicy polsko-węgierskiej. W październiku 1939 roku wrócił do Warszawy.
Bezzwłocznie rozpoczął działalność konspiracyjną. Uczestniczył w odtworzeniu 7 Pułku Ułanów Lubelskich. Jednostka używała kryptonimu „Jeleń”. Dowodził plutonem zorganizowanym na terenie rodzinnej fabryki spośród pracowników. Z własnych funduszy dozbrajał oddział. W 1942 roku otrzymał awans do stopnia podporucznika.
Podczas powstania warszawskiego w dniach 1–6 sierpnia 1944 roku w gmachu rodzinnej fabryki stacjonowała Komenda Główna Armii Krajowej. Pluton „Stolarza” stanowił jej osłonę. 6 sierpnia dowództwo powstania zostało przeniesione na Stare Miasto do budynku szkolnego przy ulicy Barokowej. Pluton Kamlera poza zadaniem ochrony dowództwa był dodatkowo kierowany na zagrożone odcinki walki. Walczył w rejonie Arsenału, Placu Krasińskich, Katedry św. Jana.
Jerzy Kamler za zasługi otrzymał stopień porucznika i Order Virtuti Militari V klasy. Poległ 13 sierpnia 1944 roku trafiony odłamkami pocisku granatnika na rogu ulic Miodowej i Długiej. W plutonie Kamlera jako sanitariuszka służyła jego córka Hanna „Kama”. Przeżyła powstanie warszawskie.
