czwartek,
Polski Komitet Centralny w Brazylii
Na wiecu w Kurdybie, 16 grudnia 1917 roku, powołano Polski Komitet Centralny w Brazylii. Organizacja skupiała brazylijską Polonię i była oficjalną reprezentacją Komitetu Narodowego Polskiego Romana Dmowskiego z siedzibą w Paryżu. Istniały przedstawicielstwa KNP w Belgii, Italii, Szwecji, Brazylii, Wielkiej Brytanii, USA.
Polski Komitet Centralny prowadził działalność polityczną i propagandową. Zorganizował akcję rekrutacyjną do polskiej Błękitnej Armii. Wspierał brazylijską Polonię w kontaktach z władzami i wydawał poświadczenia narodowości polskiej. Akcja rekrutacyjna do polskich oddziałów nie zakończyła się spektakularnym powodzeniem – zwerbowano jedynie około stu ochotników. Sukcesem zakończyły się natomiast starania o uznanie niepodległości odrodzonego państwa polskiego przez Brazylię, co nastąpiło w kwietniu 1919 roku.
Prezesem Polskiego Komitetu Centralnego był Kazimierz Warchałowski. Na emigracji w Brazylii przebywał od 1903 roku. Rozwijał tam polskie szkolnictwo i wydawał polskie czasopisma.
Pierwsi Polacy pojawili się w Brazylii w XVII wieku. Najsłynniejszy z nich to generał Krzysztof Arciszewski, który w szeregach wojsk holenderskich walczył Hiszpanii i Portugalii. W drugiej połowie XIX wieku rozpoczęła się masowa emigracja polska do Brazylii. Z jednej strony sprzyjała temu polityka władz brazylijskich, którym zależało na zagospodarowaniu niezamieszkałych terenów w swoim kraju, z drugiej zaborcy w Polsce prowadzili bezwzględną politykę, sytuacja ekonomiczna wielu rodzin była bardzo trudna, prowadzono prześladowania polityczne, panowało poczucie zagrożenia. To wszystko skłoniło wielu Polaków do przyjazdu do Brazylii.