Przeglądasz zaktualizowaną wersję artykułu.
sobota,
Franciszek Mazurkiewicz
Franciszek Mazurkiewicz urodził się 1 października 1901 roku w Złoczowie. Jego starszym bratem był generał brygady Jan Mazurkiewicz „Radosław”. Franciszek uczył się w Państwowym Seminarium Nauczycielskim im. Stanisława Sobińskiego we Lwowie. W listopadzie 1918 roku walczył w obranie Lwowa. Od sierpnia 1919 roku zajmował stanowisko zastępcy kierownika sekcji ofensywnej w Oddziale Informacyjnym Frontu Wołyńskiego. Rok później został referentem śledczym i organizatorem ekspozytury w Berdyczowie, a następnie zastępcą referenta organizacyjnego Oddziału II 2 Armii, 3 Armii i Frontu Środkowego. W maju 191 roku otrzymał bezterminowy urlop.
Latem 1931 roku ukończył skrócony kurs Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w Grudziądzu. W 1936 roku uzyskał stopień porucznika. Od 1935 służył w Śląskim Inspektoracie Straży Granicznej. Zajmował się tam m.in. organizowaniem tzw. dywersji pozafrontowej. Podczas wojny obronnej w 1939 roku, w połowie września losy rzuciły go do Lwowa. W październiku przeszedł na Węgry. Działał w strukturach podległych Służbie Zwycięstwu Polski (a następnie Związkowi Walki Zbrojnej) w Budapeszcie. Odpowiadał za przerzuty na trasie kurierskiej Słowacja-Nowy Targ-Warszawa. We wrześniu 1943 roku został oddelegowany do Warszawy.
Otrzymał przydział do Oddziału IV Komendy Głównej Armii Krajowej. Wziął udział w szkoleniu dowódców pododdziałów tworzącego się batalionu „Miotła”. Pod koniec roku 11943 otrzymał stopień kapitana. Wiosną 1944 objął dowództwo batalionu „Miotła”. Oddział ten został sformowany w strukturach Kedywu KG AK na bazie oddziału dyspozycyjnego „Anatol”. Wielu żołnierzy tej formacji miało bogate doświadczenie w walkach dywersyjnych, sabotażowych i partyzanckich. Nazwa batalionu to skojarzenie z „wymiataniem” hitlerowców z Warszawy.
W powstaniu warszawskim „Miotła” znalazła się w składzie Zgrupowania Radosław dowodzonego przez starszego brata swojego dowódcy. W nocy z 1 na 2 sierpnia 1944 roku Franciszek stał na czele udanego szturmu na Monopol Tytoniowy przy ul. Dzielnej. Brał udział w walkach w rejonie Nowolipki-Okopowa-Stawki w pierwszych dniach powstania. 4 sierpnia dowodził atakiem Szpital św. Zofii. Poległ 11 sierpnia 1944 roku na rogu Stawek i Dzikiej podczas powstańczego kontruderzenia mającego pozwolić na utrzymanie łączności ze Starym Miastem. Zadanie wykonano, jednak batalion „Miotła” poniósł ogromne straty.
Franciszek Mazurkiewicz za swoją postawę podczas ostatniego ataku został odznaczony Orderem Virtuti Militari. 15 sierpnia pośmiertnie otrzymał awans do stopnia majora.
