niedziela,
Włodzimierz Lech
Włodzimierz Lech urodził się 3 lipca 1920 roku w Mławie. W czasach szkolnych działał w harcerstwie. W 1939 roku zdał egzamin dojrzałości. Podczas kampanii wrześniowej nie został zmobilizowany. W styczniu 1940 roku zameldował się we Francji, gdzie służył w 6. Kresowym Pułku Strzelców Pieszych.
W czerwcu 1940 roku został ewakuowany do Wielkiej Brytanii. Początkowo został żołnierzem 1. Brygady Strzelców. W 1941 roku ukończył Szkołę Podchorążych w Dundee. Odbył praktykę w oddziałach brytyjskich. W 1943 roku zgłosił się do służby w kraju i przeszedł szkolenie w zakresie dywersji. 4 sierpnia 1943 roku złożył przysięgę na rotę Armii Krajowej.
W nocy z 9 na 10 kwietnia 1944 roku w ramach operacji lotniczej „Weller 11” został przerzucony do okupowanej Polski. Na pokładzie samolotu Halifax JP-180 „V”, który startował z lotniska Campo Casale nieopodal Brindisi, razem z nim do kraju dotarli podporucznik Bronisław Kamiński „Golf”, podporucznik Jerzy Niemczycki „Janczar” oraz podporucznik Józef Wątróbski „Jelito”. Skoczków spadochronowych przyjęła placówka odbiorcza „Kura 1” w okolicach miejscowości Koniusze kilkanaście kilometrów od Krakowa. Operacja przebiegła bez zakłóceń.
Po skoku odbył w Warszawie standardową miesięczną aklimatyzację do realiów okupacyjnych, a następnie otrzymał przydział do Kedywu Podokręgu Rzeszów AK. 8 maja 1944 roku brał udział w akcji przenoszenia broni pochodzącej ze zrzutów. Niebezpieczny ładunek złożono we wsi Łęg, a żołnierze AK stanowili jego ochronę. Około południa konspiracyjny magazyn został otoczony przez niemiecką żandarmerię. Był to efekt donosu dwóch granatowych policjantów. W nierównej walce zginęło sześciu żołnierzy polskiego podziemia, w tym podporucznik Włodzimierz Lech.
