środa,
Tadeusz Stocki
Tadeusz Stocki urodził się 31 sierpnia 1902 roku w Turobinie. Uczył się w Gimnazjum im. Hetmana Jana Zamoyskiego w Lublinie. W 1920 roku przerwał naukę, aby walczyć z bolszewikami. Był żołnierzem kompanii karabinów maszynowych 201. Ochotniczego Pułku Piechoty Dywizji Ochotniczej. W 1924 roku zdał egzamin dojrzałości. Postanowił zostać zawodowym żołnierzem. Ukończył kursy w Oficerskiej Szkole Marynarki Wojennej oraz Oficerskiej Szkole Inżynierii. W 1928 roku otrzymał stopień podporucznika i przydział do 7. Batalionu Saperów w Poznaniu. Pod koniec lat trzydziestych ukończył studia w Wyższej Szkole Intendentury w Warszawie. Jego ostatnim przedwojennym przydziałem było stanowisko kierownika Referatu Rachunkowo-Budżetowego w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi.
Podczas kampanii wrześniowej służył w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi, a po jego rozwiązaniu trafił do Szefostwa Intendentury Sztabu Naczelnego Wodza. 18 września razem z całym sztabem przekroczył granicę polsko-rumuńską. Po ucieczce z internowania przedostał się do Francji. Pracował w Ministerstwie Spraw Wojskowych w Paryżu jako referent Wydziału Gospodarczego. W marcu 1940 roku przeniesiono go do Ośrodka Wyszkolenia Oficerów w Niort. Po klęsce Francji został ewakuowany do Wielkiej Brytanii.
Objął stanowisko kwatermistrza 5. Brygady Kadrowej Strzelców. Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł odpowiednie przeszkolenie. W nocy z 2 na 3 października 1942 roku podczas operacji lotniczej „Lathe” został przerzucony do okupowanej Polski. Razem w kraju znaleźli się kapitan Władysław Szubiński „Dach” oraz porucznik Antoni Jastrzębski „Ugór”. Skoczków na miejsce zrzutu dostarczył samolot HalifaxW-7773 „S” z 138 Dywizjonu RAF, który 2 października wystartował z lotniska Tempsford położonego 75 kilometrów na północ od centrum Londynu. Skoczków odebrała placówka „Osa”, w okolicach miejscowości Mokobody, kilkanaście kilometrów od Siedlec. Teren zabezpieczał oddział Batalionów Chłopskich pod dowództwem Stanisława Ostasa. Operacja przebiegła sprawnie i zgodnie z planem.
Po aklimatyzacji w Warszawie został kierownikiem produkcji sprzętu dywersyjnego na potrzeby Związku Odwetu. Prowadził także szkolenia. Jesienią 1943 roku został przypadkowo zatrzymany podczas łapanki. Był więźniem niemieckich obozów koncentracyjnych Auschwitz-Birkenau i w Buchenwaldzie. Po wojnie wrócił do Polski, gdzie był szykanowany przez komunistyczne służby. Zmarł 3 grudnia 1993 roku w Warszawie.
