środa,
Stanisław Kolasiński
Dziś mija rocznica urodzin oficera Wojska Polskiego, uczestnika kampanii wrześniowej i walk we Francji, cichociemnego, działacza emigracyjnego.
Stanisław Kolasiński urodził się 16 listopada 1916 w Mokrzyskach w Małopolsce. Był uczniem Gimnazjum Ogólnokształcącego w Brzesku. W 1935 roku zdał egzamin dojrzałości i rozpoczął służbę wojskową. Odbył Dywizyjny Kurs Podchorążych Rezerwy przy 82. Pułku Piechoty, a następnie ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty w Ostrowie-Komorowie w Komorowie. Jesienią 1938 roku jako podporucznik otrzymał przydział na stanowisko dowódcy plutonu 6. Pułku Piechoty Legionów 1. Dywizji Piechoty Legionów w Wilnie. W szeregach macierzystej jednostki walczył w kampanii wrześniowej. Brał udział w walkach m.in. pod Pułtuskiem, Wyszkowem i Kałuszynem. 23 września podczas natarcia na Tarnawatkę został ranny. Dwa dni później jego pułk został rozwiązany.
Przez dwa miesiące przebywał w szpitalu w Zamościu. Po ucieczce przedostał się do Tarnowa. Na początku 1940 roku przedostał się na Węgry. W marcu zameldował się we Francji. W szeregach 3. Dywizji Piechoty walczył w kampanii francuskiej. W czerwcu 1940 roku został ewakuowany do Wielkiej Brytanii, gdzie otrzymał przydział do 1. Brygady Strzelców. Jesienią 1943 roku zgłosił się do służby w kraju. 1 stycznia 1943 roku otrzymał awans do stopnia porucznika. 31 stycznia 1943 roku złożył przysięgę na rotę Armii Krajowej.
W nocy z 13 na 14 marca 1943 roku w ramach operacji lotniczej operacja „Door” został przerzucony do okupowanej Polski. Razem z nim w kraju znaleźli się podporucznik Adam Riedl „Rodak”, podporucznik Lech Zabierek „Wulkan” oraz węgierski radiotelegrafista Ivan Szabo „Hun”. Skoczków spadochronowych przyjęła placówka odbiorcza „Kra” niedaleko Zwolenia, w Puszczy Kozienickiej. Po standardowej aklimatyzacji do realiów okupacyjnych w Warszawie otrzymał przydział do Kedywu Okręgu AK Lwów. Dowodził I Oddziałem Dyspozycyjnym. Brał udział w wielu akcjach bojowych. Podczas akcji „Burza” dowodził kompanią 19. Pułku Piechoty AK. W trakcie niemieckiej obławy został zatrzymany razem z mieszkańcami jednej ze wsi. Uznany za cywila trafił do obozu pracy pod Hamburgiem. Na przełomie kwietnia i maja 1945 roku zdołał zbiec i przedostać się przez front do oddziałów brytyjskich.
5 maja 1945 zameldował się w Londynie. Po demobilizacji pozostał w Wielkiej Brytanii. W 1950 roku wyjechał do Niemiec, gdzie zaangażował się w działalność miejscowej delegatury organizacji Wolność i Niezawisłość. Po rozwiązaniu WiN ponownie zamieszkał w Londynie. Działał w środowiskach polonijnych i kombatanckich. W 1994 roku wrócił do Polski. Zmarł 11 listopada 1996 roku.
