sobota,
Aleksander Tarnawski
Aleksander Tarnawski urodził się 8 stycznia 1921 roku w Słocinie niedaleko Rzeszowa. Był uczniem Gimnazjum Państwowego w Chorzowie w 1938 roku zdał egzamin dojrzałości i rozpoczął studia na Wydziale Chemii Uniwersytetu Lwowskiego. Naukę przerwał wybuch wojny. We wrześniu 1939 roku nie został zmobilizowany. Pod koniec października udał się na Węgry, po krótkim pobycie w obozie dla uchodźców przedostał się do Francji. Służył w 1. Pułku Piechoty 1. Dywizji Grenadierów. Wiosną 1940 roku skierowano go do Szkoły Podchorążych Piechoty w Camp de Coëtquidan.
Po upadku Francji został ewakuowany do Wielkiej Brytanii, gdzie skierowano go do Szkoły Podchorążych Broni Pancernej w Crawford. Jesienią 1940 roku otrzymał stopień kaprala podchorążego i przydział do 1. Pułku Pancernego 16. Brygady Pancernej. Zgłosił się do służby w kraju. Przeszedł szkolenie w zakresie dywersji i broni pancernej. 23 września 1943 roku został zaprzysiężony na rotę Armii Krajowej.
W nocy z 16 na 17 kwietnia 1944 roku w ramach operacji lotniczej „Weller 12” został przerzucony do okupowanej Polski. Razem z nim w kraju znaleźli się podporucznik Stefan Górski „Brzeg”, podporucznik Gustaw Heczko „Skorpion” oraz podporucznik Marian Kuczyński „Zwrotnica”. Skoczków przyjęła placówka odbiorcza „Kanapa” w okolicach wsi Baniocha koło Góry Kalwarii pod Warszawą.
Po standardowej aklimatyzacji w Warszawie krótko służył w komórce „Kratka” zajmującej się utrzymywaniem kontaktu z więźniami Pawiaka. W maju 1944 roku otrzymał przydział służbowy do Okręgu Nowogródek Armii Krajowej. Po jego przybyciu do Nowogródka dowództwo Okręgu skierowało go do Zgrupowania Zachód Okręgu Nowogródek AK. Organizował i szkolił patrole dywersyjne, prowadził działania dywersyjne, produkował materiały wybuchowe.
Jego oddział nie brał udziału w operacji „Ostra Brama”, ponieważ zbyt późno przybył na miejsce koncentracji. Po wkroczeniu Armii Czerwonej podporucznik Tarnawski w grupie oficerów AK wyruszył w stronę Warszawy, w październiku 1944 roku dotarł w okolice Otwocka. W 1945 roku podjął pracę w Polskim Radiu w Warszawie, później zamieszkał w Gliwicach. W 1949 roku zdobył dyplom magistra inżyniera chemika na Wydziale Chemicznym Politechniki Śląskiej. Pracował w śląskich zakładach przemysłowych i na Politechnice Śląskiej. W 1990 roku przeszedł na emeryturę.
7 września 2014 roku, w wieku 93 lat, wykonał skok spadochronowy z żołnierzami jednostki GROM im. Cichociemnych Spadochroniarzy Armii Krajowej. 19 grudnia 2018 roku uzyskał awans do stopnia majora. Wielokrotnie był odznaczany, otrzymał m.in. Srebrny Krzyż Zasługi oraz czterokrotnie Krzyż Walecznych.
