czwartek,
Zwycięstwo pod Brodnicą
18 sierpnia 1920 roku polskie oddziały stoczyły zwycięską bitwę z wojskami bolszewickimi pod Brodnicą.
Latem 1920 roku sytuacja militarna Polski stała się katastrofalna. Armia Czerwona dotarła w rejon Warszawy. 13 lipca rozpoczęła się powszechnie znana Bitwa Warszawska. Walki toczyły się także w innych regionach Polski. Zagrożone stało się Pomorze. 15 sierpnia bolszewicka 12 Dywizja Strzelców zajęła Brodnicę.
16 sierpnia do Jabłonowa Pomorskiego przybyły polskie oddziały pod dowództwem pułkownika Jarosława Witolda Aleksandrowicza. Ich zadaniem było przeprowadzenie kontrataku w stronę Brodnicy. Dołączyło do nich kilka innych formacji, a także pociąg pancerny „Wilk” oraz improwizowany pociąg wywiadowczy „Wilczek”. W sumie zgromadzono około trzech tysięcy żołnierzy i kilkanaście dział.
18 sierpnia o godzinie 4:00 Polacy wyruszyli do walki. Główny atak nastąpił od strony Jabłonowa. Wydzielony oddział prowadził działania od strony Golubia. Ich celem było związanie w boju jak największych sił wroga. Początkowo walka toczyła się w rejonie kilku pobliskich wsi. Około godziny 14:00 polskie oddziały dotarły do Brodnicy. Działania bojowe trwały do późnych godzin wieczornych. Brodnica została wyzwolona.
Podczas operacji rozbito 7 pułków nieprzyjaciela. Zdobyto znaczne ilości uzbrojenia. Bitwa pod Brodnicą okazała się punktem zwrotnym w walkach z bolszewikami w regionie. Później w szybkim tempie zajęto Lidzbark i Działdowo. Duże oddziały wojsk bolszewickich zostały odcięte od sił głównych i zmuszone do odwrotu.
