poniedziałek,
Tadeusz Pleśniak
Dziś mija rocznica śmierci oficera Armii Krajowej, działacza podziemia antykomunistycznego.
Tadeusz Pleśniak urodził się 14 sierpnia 1912 roku w Rudniku pod Sanem na Podkarpaciu. Studiował prawo na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. W ramach służby wojskowej ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy. Pracował jako nauczyciel. Podczas kampanii wrześniowej jako podporucznik walczył w szeregach 2. Dywizji Piechoty, brał udział w obronie twierdzy Modlin. Po jej kapitulacji trafił do niewoli, jednak szybko został zwolniony. Wiosną 1940 roku wstąpił do Związku Walki Zbrojnej. Latem 1941 objął dowództwo jednego z plutonów Placówki Pruchnik w Obwodzie Jarosław Armii Krajowej. Rok później był zastępcą Placówki. Równolegle służył jako oficer szkoleniowy.
Wziął udział w akcji „Burza”. Po wkroczeniu Armii Czerwonej był poszukiwany przez NKWD. Po rozwiązaniu Armii Krajowej działał w szeregach organizacji NIE, a następnie w strukturach Delegatury Sił Zbrojnych. We wrześniu 1945 roku znalazł się w Zrzeszeniu „Wolność i Niezawisłość”. Pod koniec tego samego roku wszedł w skład zarządu Okręgu WiN Rzeszów. W ramach działalności konspiracyjnej prowadził działania propagandowe, m.in. redagował pismo „Ku Wolności”. Jesienią 1946 roku kierował Wydziałem Propagandy Okręgu WiN Rzeszów.
Latem 1947 roku objął stanowisko zastępcy prezesa Rzeszowskiego Okręgu WiN. Zagrożony aresztowaniem przez komunistyczne służby opuścił Rzeszów. Zamieszkał w Kłodzku i nadal prowadził działalność konspiracyjną. 16 grudnia 1947 roku został aresztowany w Kłodzku przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa. Wojskowy Sąd Rejonowy w Rzeszowie skazał go na karę śmierci. Wyrok wykonano 17 stycznia 1949 roku na Zamku Lubomirskich w Rzeszowie.
W 2009 roku prezydent RP Lech Kaczyński za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej odznaczył go pośmiertnie Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.