piątek,
Stefan Mucha
Stefan Mucha urodził się 20 lipca 1920 roku. Jako szesnastolatek wstąpił do Szkoły Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich w Bydgoszczy. Kształcił się w specjalności strzelca-radiotelegrafisty. Na krótko przed wybuchem drugiej wojny światowej ukończył szkolenie. Podczas kampanii wrześniowej nie otrzymał przydziału. Wraz z innymi uczniami szkoły został ewakuowany na wschód, a po agresji ZSRR na Polskę do Rumunii.
Na początku 1940 roku dotarł do Francji. W czerwcu 1940 roku został ewakuowany do Wielkiej Brytanii, gdzie przeszedł przeszkolenie przygotowujące go do służby w brytyjskim lotnictwie. Po ukończeniu kursów otrzymał przydział do polskiego 301. Dywizjonu Bombowego. Latał jako radiooperator na bombowcach Vickers Wellington. Swój pierwszy lot bojowy odbył 16 sierpnia 1941 roku, celem alianckich bombowców był port w Rotterdamie.
Brał udział w wielu bombardowaniach obiektów na terenie Niemiec i okupowanej Europy. W 1942 roku jego załoga kilkukrotnie atakowała niemieckie okręty wojenne. W nocy z 10 na 11 kwietnia 1942 roku uczestniczył w nalocie na Essen. W drodze powrotnej nad Holandią jego samolot został zestrzelony przez niemiecki myśliwiec. Załoga ratowała się skokiem na spadochronie. Po wylądowaniu Stefan Mucha dostał się do niewoli.
Prawie do końca wojny przebywał w obozach jenieckich. W lutym 1945 roku Niemcy zarządzili ewakuację obozu Stalag Luft IV. W ciągu kilkudziesięciu dni wraz z innymi jeńcami pieszo pokonał odległość liczącą około 950 kilometrów. Na początku maja został wyzwolony przez oddziały brytyjskie. Po demobilizacji pozostał na emigracji. W 1948 roku wstąpił do Royal Air Force. Dwa lata później przyjął brytyjskie obywatelstwo. Zmarł 20 maja 2004 roku w Lincoln.
