niedziela,
Podokręg Zachodni Armii Krajowej
16 stycznia 1945 roku w związku z sowiecką ofensywą i wytycznymi Komendanta AK rozwiązano Podokręg Zachodni Armii Krajowej.
W 1942 roku nowopowstała Armia Krajowa przejęła struktury Związku Walki Zbrojnej. Na bazie dwóch inspektoratów obejmujących powiaty województwa warszawskiego po zachodniej stronie Wisły powstał Podokręg Zachodni Armii Krajowej. Inspektorat Skierniewice AK zawierał obwody Skierniewice i Łowicz. W Inspektoracie Sochaczew AK znalazły się obwody Błonie, Grójec oraz Sochaczew. W październiku 1944 po reorganizacji powstał Inspektorat III obejmujący Obwód Błonie „Borsuk” i Obwód Warszawski „Wrona”. W Obwodzie Warszawskim znalazły tereny obejmujące przedwojenny powiat warszawski, m.in. Pruszków, Piaseczno, Ożarów Mazowiecki.
Na początku 1943 roku w Podokręgu Zachodnim powstały pierwsze oddziały Kedywu. Ich dowódcą był kapitan Zygmunt Kłoniecki „Antoni”. Wiosną 1943 roku było to 17 patroli skupiających 82 żołnierzy. Wykonały one kilkaset akcji zbrojnych skierowanych przeciw oddziałom niemieckiej i konfidentom. Dodatkowo atakowano także szlaki komunikacyjne wroga. Od 1943 roku na terenie Puszczy Mariańskiej działał oddział partyzancki. W połowie tego samego roku w Obwodzie Sochaczew powstał oddział partyzancki porucznika Wilhelma Kosińskiego „Mścisława”. Z czasem podobne formacje powstały w innych obwodach.
25 lipca 1944 roku komendant obszaru warszawskiego gen. Albin Skroczyński „Łaszcz” wydał rozkaz nakazujący dowódcom podokręgów przystąpienie do realizacji planu „Burza”. Podokręg Zachodni dodatkowo miał blokować drogę do Warszawy dla oddziałów niemieckich idących od zachodu. Zadanie to wobec druzgoczącej przewagi przeciwnika okazało się niemożliwe do wykonania. Ograniczono się do prowadzenia ataków na transporty kolejowe. 4 sierpnia odwołano koncentrację oddziałów, ponieważ rozkaz przystąpienia do akcji „Burza” okazał się przedwczesny, front zatrzymał się na Wiśle, a jawna akcja na terenie pełnym napływających oddziałów nieprzyjaciela nie miała szans powodzenia. Zmobilizowana już kompania porucznika Franciszka Wiszniowskiego „Jurek” z Obwodu Błonie AK dołączyła do oddziałów w Puszczy Kampinowskiej.
8 sierpnia do Podokręgu dotarł rozkaz skierowania oddziałów do walczącej Warszawy wydany przez Komendanta Obszaru Warszawskiego. Po ponownej koncentracji oddziały udały się do Kampinosu. W nocy z 15 na 16 sierpnia kilkuset żołnierzy Podokręgu przedostało się na Żoliborz. Żołnierze z zachodniej strony Wisły 21 i 22 sierpnia brali w udział w krwawych i bezskutecznych atakach na Dworzec Gdański. Batalion Ziemi Sochaczewskiej pod koniec sierpnia i we wrześniu walczył pod Pociechą i Truskawem, Część żołnierzy Podokręgu Zachodniego 29 września brało udział w walkach pod Jaktorowem.
Na mocy rozkazu komendanta Obszaru z 29 sierpnia głównym zadaniem Podokręgu stało się dostarczanie broni, amunicji i żywności dla powstańców warszawskich. W istniejących warunkach okazało się to niemożliwe do zrealizowania. Po upadku powstania warszawskiego nastąpiła reorganizacja i próba odtworzenia struktur. 16 stycznia 1945 roku w związku z sowiecką ofensywą i wytycznymi Komendanta AK Komendant Obszaru wydał rozkaz rozwiązania Podokręgu Zachodniego Armii Krajowej. 17 stycznia na teren Podokręgu wkroczyła Armia Czerwona. Po kilku dniach rozpoczęły się aresztowania żołnierzy AK prowadzone przez NKWD. W marcu 1945 roku żołnierze AK z Obwodu Łowicz rozbili więzienie w Łowiczu. Uwolniono ponad osiemdziesięciu więźniów.
