niedziela,
Piotr Ostaszewski
Dziś mija rocznica śmierci polskiego pilota lotnictwa myśliwskiego, uczestnika bitwy o Anglię.
Piotr Ostaszewski urodził się w Sarnach na Wołyniu. Przez trzy lata studiował chemię na Politechnice Lwowskiej, jednak ostatecznie zdecydował się zostać pilotem lotnictwa wojskowego. W 1934 roku wstąpił do Szkoły Oficerskiej Lotnictwa w Dęblinie. Po jej ukończeniu otrzymał stopień podporucznika i przydział do 3. Pułku Lotniczego w Poznaniu. Był pilotem 132. i 133. Eskadry Myśliwskiej.
Później służył jako instruktor w Wyższej Szkole Pilotażu w Grudziądzu, która w 1939 roku została przeniesiona do Ułęża. Podczas kampanii wrześniowej znalazł się w składzie zorganizowanej przez instruktorów Szkoły Pilotażu Myśliwskiego w Ułężu tzw. grupie dęblińskiej. Przedostał się do Francji, skąd na początku 1940 został oddelegowany do Wielkiej Brytanii.
Po odbyciu przeszkolenia na samolotach brytyjskich otrzymał przydział do 609. Dywizjonu Myśliwskiego RAF, w którego barwach walczył w bitwie o Anglię. 13 sierpnia 1940 zestrzelił dwa niemieckie bombowce Junkers Ju 87, a dwa dni później wrogi myśliwiec Messerschmitt Bf 110. 25 sierpnia 1940 roku Piotr Ostaszewski został ranny w powietrznej walce, a jego Spitfire poważnie uszkodzono, jednak polski pilot zdołał awaryjnie wylądować.
Od 1941 roku służył w polskich jednostkach, kolejno w 317. Dywizjonie Myśliwskim „Wileńskim”, w 303. Dywizjonie Myśliwskim im. T. Kościuszki, w 302. Dywizjonie Myśliwskim „Poznańskim” oraz w 306. Dywizjonie Myśliwskim „Toruńskim”. W 1944 roku na krótko trafił do brytyjskich dywizjonów, wojnę zakończył jako pilot 307. Nocnego Dywizjonu Myśliwskiego „Lwowskich Puchaczy”.
Po demobilizacji postanowił pozostać na emigracji. Zamieszkał w Wielkiej Brytanii. Otrzymał brytyjskie obywatelstwo i służył w RAF. Zmarł 8 maja 1965 roku.
