piątek,
ORP Sokół
19 stycznia 1941 roku podniesiono polską banderę na okręcie podwodnym ORP „Sokół”.
Przyszły „Sokół” był jednym z dwunastu okrętów drugiej serii typu U, których budowę Brytyjczycy rozpoczęli w 1939 roku. Jednostkę zbudowano w stoczni Vickers Armstrongs w Barrow-in-Furness. Wodowanie okrętu miało miejsce 30 września 1940 roku. Jednostka otrzymała nazwę HMS „Urchin”. Okręt o długości prawie 60 metrów uzbrojono w cztery wyrzutnie torped, jedno działo 76 mm i dwa ciężkie karabiny maszynowe.
18 listopada 1939 roku w Paryżu Polacy i Brytyjczycy zawarli umowę o sojuszu między Marynarką Wojenną oraz Royal Navy. Dodatkowy tajny protokół gwarantował stronie polskiej dopływ nowych jednostek. W grudniu 1940 roku podpisano kolejny protokół określający warunki dzierżawy brytyjskich jednostek. W 1940 roku Polacy stracili okręt podwodny ORP „Orzeł” i Kierownictwo Marynarki Wojennej rozpoczęło starania o przekazanie przez Brytyjczyków w jego miejsce jednej z nowo budowanych jednostek tego typu. Władze brytyjskie oddały swojemu sojusznikowi w użytkowanie okręt HMS „Urchin”.
19 stycznia 1941 roku na jednostce odbyła się uroczystość podniesienia polskiej bandery. Uczestniczył w niej Naczelny Wódz generał Władysław Sikorski. Okręt otrzymał nazwę ORP „Sokół”. Pierwszym dowódcą jednostki został kapitan marynarki Borys Karnicki. Wielu członków załogi służyło wcześniej na ORP „Wilk”. Początkowo „Sokół” operował na Atlantyku. Jesienią 1941 roku okręt został skierowany na Morze Śródziemne. 2 listopada w pobliżu wyspy Marettimo Polacy zatopili włoski frachtowiec „Balilla”. 19 listopada podczas ryzykownej próby wdarcia się do włoskiej bazy marynarki w Navarino okręt zaplątał się w sieci zagrodowe i został obrzucony bombami głębinowymi. Dzięki uszkodzeniu sieci „Sokół” mógł opuścić niebezpieczną strefę.
Mimo uszkodzeń jednostki polski dowódca postanowił pozostać w okolicy Navarino i dwa dni później „Sokół” bezskutecznie zaatakował trzy włoskie transportowce ochraniane przez niszczyciel. Podczas jednego z kolejnych patroli, 12 lutego 1942 roku Polacy napotkali włoski szkuner z napędem motorowym „Giuseppina” i po zmuszeniu załogi do opuszczenia statku zatopili jednostkę. 25 marca 1942 roku „Sokół” został ciężko uszkodzony podczas niemieckiego bombardowaniu portu w La Valetta na Malcie. Po prowizorycznych naprawach okręt udał się na remont generalny w Wielkiej Brytanii.
18 sierpnia 1942 roku nowym dowódcą ORP „Sokół” został kapitan Jerzy Koziołkowski. Wiosną 1943 roku okręt rozpoczął swoją drugą kampanię śródziemnomorską. 7 października „Sokół” zatopił w okolicy przylądka Promontore niemiecki transportowiec „Eridania” o pojemności 7094 BRT. Była to największa wroga jednostka zatopiona przez polskich marynarzy podczas drugiej wojny światowej. Jesienią 1943 roku polski okręt podwodny zatopił kilka mniejszych jednostek będących w niemieckiej służbie w rejonie Morza Egejskiego.
W marcu 1944 roku „Sokół” powrócił do Wielkiej Brytanii, gdzie został skierowany na kolejny remont. Okręt zwrócono Royal Navy 27 lipca 1946 roku. Podczas służby w Polskiej Marynarce Wojennej „Sokół” odbył 32 patrole bojowe.
