Przejdź do treści

Centrum Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego w Mrągowie

Mikołaj Bołtuć

poniedziałek,

Mikołaj Bołtuć

Mikołaj Bołtuć urodził się 20 grudnia 1893 roku w Sankt Petersburgu. W 1911 ukończył rosyjski Korpus Kadetów w Omsku, a dwa lata później Pawłowską Szkołę Piechoty w Petersburgu. Podczas pierwszej wojny światowej służył w armii carskiej. W 1917 roku wstąpił do III Korpusu Polskiego. W 1918 roku został oficerem operującej na obszarze południowej Rosji i Besarabii 4. Dywizji Strzelców Polskich.

W 1919 roku razem ze swoją jednostką przeszedł do Polski. Z połączenia 31. Włocławskiego Pułku Piechoty i 15. Pułku Strzelców 4. Dywizji Strzelców Polskich powstał 31. Pułk Strzelców Kaniowskich. W jego szeregach kapitan Mikołaj Bołtuć brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, latem 1920 roku objął dowództwo jednostki. Pod koniec sierpnia dowodził obroną Zamościa przed oddziałami 1. Armii Konnej Siemiona Budionnego.

Po zakończeniu walk o granice Rzeczpospolitej pozostał w wojsku. Odbył studia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie, w 1924 roku awansował do stopnia podpułkownika. Latem 1927 roku przeniesiono go do Korpusu Ochrony Pogranicza. Od 1930 roku służył w jednostkach piechoty. W 1939 roku Prezydent Rzeczypospolitej Ignacy Mościcki nadał mu stopień generała brygady.

W sierpniu 1939 roku został dowódcą Grupy Operacyjnej „Wschód” wchodzącej w skład Armii „Pomorze”, jego jednostka miała bronić prawego brzegu Wisły przed uderzeniem wojsk niemieckich z terenu Prus Wschodnich. W pierwszych dniach wojny GO „Wschód” broniła swoich stanowisk na linii Osa – jezioro Mieliwo – jezioro Sośno – jezioro Zbiczno – jezioro Bachotek – Drwęca. 3 września wieczorem wszystkie oddziały Armii „Pomorze” otrzymały rozkaz odwrotu na południe.

9 września GO generała Bołtucia włączyła się do bitwy nad Bzurą. Jego żołnierze 11 września zajęli Łowicz, walczyli w rejonie Strykowa, Łowicza i Soboty. Po ciężkich walkach GO „Wschód” została rozbita. 14 września na czele resztek oddziałów generał Bołtuć przedostał się do Modlina. 21 września objął dowództwo obrony Palmir. Mimo że niemieckie uderzenia były odpierane, tego samego dnia po zapadnięciu zmroku dnia generał Bołtuć uznał, że dalsza obrona nie ma sensu i wydał rozkaz odwrotu w stronę Warszawy. Z jego decyzją nie godziła się część oficerów, jednak po burzliwej odprawie, nocą załoga składnicy opuściła Palmiry w komplecie.

21 września w Łomiankach rozlokował się niemiecki 30. Pułk Piechoty. Zadaniem jego żołnierzy było blokowanie połączenia pomiędzy Warszawą a Modlinem. Polskiego uderzenia spodziewano się z kierunku Palmir, aby je odeprzeć, przygotowano umocnienia. Kiedy polscy żołnierze około godziny 3:00 doszli do Łomianek, zostali zaskoczeni przez Niemców. Polacy przeszli pierwszą linię obrony, jednak później nie zdołali się przebić przez ogień ciężkich karabinów maszynowych, moździerzy i artylerii. Z boku i z tyłu uderzyły na nich oddziały zmotoryzowane. Generał Mikołaj Bołtuć poległ od kuli snajpera, kiedy osobiście poderwał swoich żołnierzy do ataku na bagnety.

W bitwie pod Łomiankami poległo około ośmiuset Polaków, w tym wielu oficerów, którzy walczyli ramię w ramię ze swoimi podkomendnymi, około czterech tysięcy żołnierzy zostało rannych. Wysokie straty wynikały z determinacji, mimo fatalnej sytuacji nie przerywano natarcia. Do Warszawy dotarli tylko nieliczni, dowodzenie nad zdziesiątkowanymi oddziałami przejął podpułkownik Jan Topczewski.

Artykuł: Teoria emocji kolorów

Teoria emocji kolorów

Artykuł: DRAM Speculative Leadoff

DRAM Speculative Leadoff

Artykuł: Burst Mode DMA

Burst Mode DMA

Artykuł: Tryby DMA

Tryby DMA

Artykuł: DMA w kontekście historycznym

DMA w kontekście historycznym

Nasze technikum

Technik informatyk

Szkoły dla dorosłych

Nasza szkoła

Pełna oferta edukacyjna

Oferta szkoły