Przejdź do treści

Centrum Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego w Mrągowie

Mieczysław Łopuski

środa,

Mieczysław Łopuski

Mieczysław Wincenty Łopuski urodził się 19 stycznia 1908 roku w Tartakowie. Był absolwentem technikum lotniczego, pracował jako konstruktor w Polskich Zakładach Lotniczych na Okęciu. W pierwszych dniach powstania warszawskiego porucznik Michał Bucza „Mechanik” w Zakładach Jajczarsko-Mleczarskich na ulicy Hożej 51 zorganizował grupę zajmującą się produkcją materiałów wybuchowych. 6 sierpnia 1944 roku do powstańczej wytwórni zgłosił się Łopuski i zaproponował opracowanie w krótkim czasie granatnika.

Po czterech dniach powstał prototyp, konstrukcja miała bardzo prostą budowę, lufę wykonano z uciętej rury wodociągowej, jako ładunek miotający wykorzystano woreczek z chloranem potasu z niewielką domieszką cukru. Aby spowodować wystrzał, wlewano kroplę z buteleczki z kwasem siarkowym, która po zetknięciu z materiałem miotającym powodowała jego detonację. Broń opracowana przez Łopuskiego miotała na odległość kilkuset metrów cylindryczne granaty opracowane przez późniejszego profesora Politechniki inżyniera Eugeniusza Żochowskiego oraz magistra chemii Tadeusza Chęcińskiego. Do ich produkcji również służyły rury wodociągowe i chloran potasu.

17 sierpnia w obecności przedstawicieli Komendy Głównej Armii Krajowej przeprowadzono udane próby konstrukcji i granatnik wprowadzono do seryjnej produkcji. Powstało około 25 sztuk tej broni. Granatniki Łopuskiego mogły prowadzić ogień stromotorowy, podobnie jak moździerze, co dawało możliwość rażenia przeciwnika kryjącego się za niską zabudową. Wykorzystano je m.in. w walkach o budynki PAST-y. Zachowany egzemplarz granatnika znajduje się w zbiorach Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie.

Mieczysław Łopuski prowadził prace nad udoskonaleniem swojej konstrukcji, pod koniec sierpnia podczas prób z prototypem granatu zapalającego uległ wypadkowi i w efekcie stracił rękę. Nie mógł już kontynuować prac nad bronią, kolejne usprawnienia wprowadził inżynier Żochowski, wprowadził on wymienne komory nabojowe oraz spust elektryczny w miejsce chemicznego.

Po upadku powstania Mieczysław Łopuski opuścił miasto z ludnością cywilną. Po wojnie założył pralnię chemiczną przy ulicy Hożej 41, wykorzystywał w niej chemiczną maszynę pralniczą własnej konstrukcji. Zajmował się także urządzeniami rehabilitacyjnymi, skonstruował m.in. łóżko pionizujące i wyciągi dla osób z urazami kręgosłupa. W 1956 roku Państwowa Komisja Weryfikacyjno-Egazminacyjna przy Politechnice Warszawskiej przyznała mu tytuł inżyniera mechanika. Zmarł 29 czerwca 1982 roku w Warszawie.

Artykuł: Teoria emocji kolorów

Teoria emocji kolorów

Artykuł: DRAM Speculative Leadoff

DRAM Speculative Leadoff

Artykuł: Burst Mode DMA

Burst Mode DMA

Artykuł: Tryby DMA

Tryby DMA

Artykuł: DMA w kontekście historycznym

DMA w kontekście historycznym

Nasze technikum

Technik informatyk

Szkoły dla dorosłych

Nasza szkoła

Pełna oferta edukacyjna

Oferta szkoły