poniedziałek,
Karol Pniak
Karol Pniak urodził się 26 stycznia 1910 roku w Jaworznie. W październiku 1928 roku ochotniczo rozpoczął służbę w wojsku. Pierwszym przydziałem był 2 Pułk Lotniczy. Ukończył Szkołę Podoficerską, Szkołę Podoficerów Lotnictwa w Bydgoszczy oraz Szkołę Strzelania i Bombardowania w Grudziądzu. Latał jako pilot w 122 Eskadrze Myśliwskiej.
Posiadał nieprzeciętne predyspozycje lotnicze. Obok służby wojskowej był znanym pilotem sportowym. Latał w „trójce Bajana” – grupie zajmującej się akrobacją lotniczą. Brał udział w krajowych i zagranicznych pokazach oraz zawodach lotniczych. Zdobywał wiele najwyższych nagród, trzykrotnie był mistrzem kraju. Po śmierci Franciszka Żwirki stał się najpopularniejszym pilotem w Polsce.
W 1939 roku ukończył Szkołę Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. Jako doświadczony pilot sportowy na zajęciach praktycznych często występował w roli instruktora. Tuż przed wybuchem wojny otrzymał promocję na stopień podporucznika. W wojnie obronnej 1939 swój pierwszy samolot przeciwnika zestrzelił 2 września. Dwa dni później strącił kolejny niemiecki bombowiec Dornier Do 17. W kampanii wrześniowej zaliczono mu jeszcze jeden prawdopodobnie zestrzelony samolot oraz 1 i 1/3 uszkodzenia. 18 września został ewakuowany do Rumunii.
Pod konie października dotarł do Francji. Na początku 1940 roku oddelegowano go na szkolenie do Wielkiej Brytanii. W sierpniu otrzymał przydział do 32 dywizjonu RAF. W czasie bitwy o Anglię zestrzelił cztery niemieckie myśliwce Messerschmitt Bf 109E. 24 sierpnia 1940 roku prawdopodobnie zestrzelił piąty nieprzyjacielski myśliwiec. Tego samego dnia jego Hawker Hurricane został zestrzelony. Pniak kilka tygodni spędził w szpitalu.
W połowie września powrócił do walki, tym razem jako pilot 257 dywizjonu RAF. W listopadzie przeniesiono go do polskiego 306 Dywizjonu Myśliwskiego „Toruńskiego”. W grudniu 1942 roku został dowódcą tej jednostki. W 1943 roku trafił do legendarnej polskiej jednostki Polish Fighting Team zwanej od nazwiska dowódcy „Cyrkiem Skalskiego”. W Afryce walczył od 13 marca do 12 maja. Od listopada tego roku do końca wojny dowodził 308 Dywizjonem Myśliwskim „Krakowskim”.
Karol Pniak wielokrotnie był odznaczany: Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, czterokrotnie Krzyżem Walecznych, Brązowym Krzyżem Zasługi, holenderskim Krzyżem Lotnika, brytyjskim Distinguished Flying Cross. Po demobilizacji wrócił do kraju i od 1947 roku mieszkał w rodzinnym Jaworznie. Karol Pniak zmarł 17 października 1980 roku.
