wtorek,
Karol Chmiel
Karol Chmiel urodził się 17 kwietnia 1911 roku w Zagorzycach niedaleko Rzeszowa. Uczył się w Gimnazjum im. Władysława Jagiełły w Dębicy, a następnie ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. W ramach obowiązkowej służby wojskowej odbył Kurs Podchorążych Rezerwy Piechoty przy 6. Dywizji Piechoty i uzyskał stopień kaprala podchorążego rezerwy. Pracował w samorządzie miejskim w Mielcu.
Podczas kampanii wrześniowej służył w ośrodku zapasowym 6. Dywizji Piechoty. Zdołał uniknąć niewoli i wrócić w rodzinne strony. Na początku 1940 roku wstąpił do Związku Walki Zbrojnej, dowodził plutonem. W 1942 roku otrzymał awans do stopnia podporucznika. W 1943 roku za zgodą komendy Obwodu Armii Krajowej Dębica przeszedł do Batalionów Chłopskich. Brał udział w akcji „Burza” w rejonie Dębicy, w tym okresie został ciężko ranny.
Po zakończeniu wojny zamieszkał w Swoszowicach pod Krakowem, wstąpił także do Polskiego Stronnictwa Ludowego. Jesienią 1945 roku rozpoczął działalność konspiracyjną w szeregach Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość. Był łącznikiem między kierownictwem organizacji a PSL. 1947 roku został członkiem ścisłego kierownictwa WiN. Był jednym z autorów Memoriału do ONZ zawierającym ocenę sytuacji politycznej w PRL oraz wykaz zbrodni dokonywanych na byłych żołnierzach polskiego podziemia niepodległościowego. Planowano jego przerzut na Zachód, ale ostatecznie nie doszło to do skutku.
12 grudnia 1947 roku w Krakowie został aresztowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa, przeszedł trwające trzy lata okrutne śledztwo. Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie skazał go na karę śmierci. Wyrok wykonano 1 marca 1951 roku w więzieniu mokotowskim. 1 marca 2013 roku z okazji obchodów Narodowego Dnia Pamięci „Żołnierzy Wyklętych” pośmiertnie otrzymał awans do stopnia kapitana.