poniedziałek,
Bitwa pod Opatowem
W czasie powstania styczniowego, 21 lutego 1864 roku, polskie oddziały pod dowództwem pułkownika Apolinarego Kurowskiego uderzyły na Opatów. Pułkownik Kurowski zastępował nieobecnego generała Józefa Hauke-Bosaka.
W okolicach Cisowa rosyjski generał Ksawery Czengiery skoncentrował cztery i pół tysiąca żołnierzy. Otoczyli oni oddziały II Korpusu Krakowskiego. Siły powstańców liczyły około tysiąca ludzi. Polscy dowódcy postanowili przerwać okrążenie w najsłabszym punkcie rosyjskiej obrony. Jako miejsce natarcia wybrali Opatów, ponieważ mieli błędne informacje o liczebności tamtejszego garnizonu.
Atak nastąpił w godzinach wieczornych 21 lutego. Dość szybko powstańcy opanowali większą część miasta, jednak ich natarcie zostało zahamowane przez bardzo silny opór Rosjan. Kilkugodzinne walki nie przyniosły rozstrzygnięcia, powstańcy ponieśli znaczne straty.
W każdej chwili mogła przybyć rosyjska odsiecz od strony Sandomierza, dlatego około północy Kurowski wydał rozkaz odwrotu. Polacy, mimo że nie zdobyli miasta, zdołali wydostać się z okrążenia.
