piątek,
Bitwa pod Kiesią
Podczas wojny polsko-szwedzkiej 1600-1611, 7 stycznia 1601 roku, rozegrała się bitwa pod Kiesią. Zaskoczone atakiem przeważających sił przeciwnika wojska polsko-litewskie rozgromiły wrogie oddziały. Kieś to miasto leżące na Łotwie, około 90 kilometrów na północny wschód od Rygi.
19 sierpnia 1600 roku w północnej Estonii wylądowały oddziały szwedzkie liczące dziesięć tysięcy żołnierzy. Polskie siły w tym regionie były zdecydowanie mniej liczne, dlatego Szwedzi odnieśli w walkach szereg sukcesów. 6 stycznia 1601 roku opanowali Dorpat (Tartu), drugie co do wielkości miasto Estonii. Następnego dnia zaatakowali wojska polsko-litewskie obozujące pod Kiesią. Szwedzkie oddziały liczyły ponad trzy tysiące ludzi, polskie jedynie siedemset.
Żołnierze Rzeczypospolitej zostali całkowicie zaskoczeni, jednak ich dowódca, pułkownik Maciej Dembiński, szybko opanował sytuację i mimo znacznej przewagi przeciwnika przeszedł do natarcia. Szwedzcy jeźdźcy po raz pierwszy zobaczyli na oczy szarżę husarii. Zszokowani nie bronili się długo, podczas ucieczki z pola walki pod naporem koni załamał się lód na forsowanej przez nich rzece Gawii, co jeszcze bardziej spotęgowało straty. Szwedzka piechota nie zdołała opuścić rejonu walk i została wybita.
Pod Kiesią Szwedzi stracili prawie dwa tysiące zabitych i rannych, wszystkie działa oraz 11 chorągwi. Straty Polaków i Litwinów wyniosły dziesięciu zabitych i kilkudziesięciu rannych żołnierzy.
