środa,
Bitwa o Mozyrz
9 lutego 1649 roku zakończyła się dwudniowa bitwa o Mozyrz stoczona między wojskami litewskimi a kozackimi. Mozyrz to miasto nad Prypecią na Polesiu, obecnie znajdujące się w granicach Białorusi.
W 1648 roku na Ukrainie wybuchło powstanie pod wodzą hetmana Bogdana Chmielnickiego. Było to już kolejne kozackie wystąpienie zbrojne przeciwko Rzeczypospolitej. Chmielnicki zawarł sojusz z chanem tatarskim Islamem Gereją. Zjednoczone siły w kwietniu 1648 roku wyruszyły z Zaporoża. W pierwszych walkach Chmielnicki odnosił sukcesy – zadał Polakom klęskę nad Żółtym Wodami i pod Korsuniem. Polskie wojska zostały zmuszone do odwrotu. Do końca roku stroną przeważającą były wojska tatarsko-kozackie.
Na początku 1692 roku przeciwko Kozakom ruszyła jedenastotysięczna armia litewska pod komendą hetmana polnego litewskiego Janusza Radziwiłła. W lutym Radziwiłł pozostawił swoje tabory i na czele jazdy udał się w kierunku Mozyrza. Jego straż przednią dowodził Adam Pawłowicz, który prowadził m.in. trzy chorągwie tatarskie Dawida Kińskiego, Dzienaja Romanowskiego i Dowgiałły. Nocą 8 lutego czołówkę wojsk litewskich niespodziewanie zaatakował kozacki oddział liczący kilkaset ludzi. Straż przednia z trudem utrzymała swoje pozycje.
Rankiem następnego dnia na miejsce boju dotarły główne siły Radziwiłła. Pod ich naporem Kozacy wycofali się do twierdzy Mozyrz. Próba zdobycia fortecy z marszu zakończyła się niepowodzeniem. Hetman spieszył swoich żołnierzy i uderzył na wały ziemne. Walka była bardzo zacięta, jednak po pewnym czasie przełamano opór Kozaków. Twierdza została zdobyta. Pojmanych jeńców uśmiercono w brutalny sposób. Zwycięzcy spalili miasto.
