poniedziałek, 2024-03-04

Specyfikacja: Metody zbierania informacji

Istnieje kilka metod zbierania informacji o specyfikacji komputera. Aby uzyskać pełny obraz specyfikacji komputera, należy stosować różne techniki. Po zebraniu danych możesz je zorganizować i dokumentować w formie tabeli lub raportu. Może to obejmować modele i specyfikacje komponentów, wersje firmware, konfiguracje systemowe, zainstalowane oprogramowanie i licencje. Takie dokumentowanie jest przydatne do celów inwentaryzacyjnych, uzyskania wsparcia technicznego, ustalenia możliwości rozbudowy systemu lub po prostu do posiadania dokładnej wiedzy o zasobach sprzętowych.

Dokładność i zakres zebranych informacji mogą zależeć od uprawnień systemowych i konfiguracji sprzętowej. Zawsze sprawdzaj, czy masz odpowiednie uprawnienia do uruchamiania narzędzi, szczególnie w środowiskach korporacyjnych lub na zabezpieczonych komputerach. Dostępność niektórych metod jest zależna od okoliczności, na przykład w przypadku komputerów, które uległy awarii, nie jest możliwe korzystanie z narzędzi systemowych.

Użycie narzędzi systemowych

Windows

Informacje o systemie: Win + R, wpisz "msinfo32", Enter.
Wiersz poleceń: Win + R, wpisz "cmd", Enter. Użyj poleceń takich jak "systeminfo", "wmic baseboard get product,Manufacturer", "wmic cpu get name,Manufacturer", "wmic memorychip get capacity", "wmic diskdrive get model,size".
Więcej opcji znajdziesz w materiałach „Windows: Informacje o sprzęcie”, „PowerShell: Informacje o sprzęcie”, „Windows Management Instrumentation”.

System macOS

Informacje o systemie: Kliknij Apple > "Ten Mac".
Raport systemowy: Kliknij Apple > "Ten Mac" > "Więcej informacji" > "Raport systemowy".
Terminal: Otwórz Terminal i użyj poleceń takich jak "system_profiler SPHardwareDataType", "system_profiler SPMemoryDataType", "system_profiler SPStorageDataType".

Linux

Informacje o systemie: Otwórz terminal i użyj poleceń takich jak "lshw", "sudo dmidecode -t 2", "sudo dmidecode -t 4", "sudo dmidecode -t 17", "sudo fdisk -l".
Więcej opcji znajdziesz w materiale „Identyfikacja sprzętu w systemie Linux”.

Narzędzia firm trzecich

Istnieje wiele programów autorstwa firm niezależnych od producenta systemu operacyjnego służących do uzyskiwania informacji o sprzęcie. Poniżej znajdziesz przykłady takiego oprogramowania.

Speccy (Windows),
CPU-Z (Windows),
HWiNFO (Windows),
AIDA64 (Windows, macOS, Linux),
Belarc Advisor (Windows).

Informacje z BIOS/UEFI

Interfejs BIOS lub UEFI (zależnie od wieku i typu komputera) jest podstawowym oprogramowaniem, które pozwala na dostęp do informacji o sprzęcie komputera. Możesz uruchomić komputer i wejść do BIOS/UEFI, zazwyczaj naciskając klawisz tak jak Delete, F2, F10, czy Esc zaraz po włączeniu komputera. BIOS/UEFI może dostarczyć m.in. informacje takie jak:

typ i prędkość procesora,
pojemność i prędkość pamięci RAM,
informacje o dyskach twardych i napędach optycznych,
wersja oprogramowania firmware,
konfiguracja urządzeń peryferyjnych i portów.

Badanie fizyczne komputera

Zbieranie informacji o komponentach komputera przez fizyczne rozkręcenie obudowy i inspekcję wnętrza jest zazwyczaj ostatecznym rozwiązaniem. Ta metoda jest przydatna, gdy nie masz dostępu do systemu operacyjnego, narzędzi diagnostycznych lub jeśli komputer nie uruchamia się prawidłowo. Może się okazać, że dokładne dane są niemożliwe do ustalenia jedynie przez ogląd, np. w przypadku braku lub zatarcia oznaczeń komponentów itp. Jednocześnie w niektórych przypadkach jest to szybka metoda na ustalenie podstawowych parametrów, np. zasilacza.

Rozkręcanie komputera może unieważnić gwarancję, zwłaszcza w przypadku laptopów lub innych urządzeń z pieczęciami gwarancyjnymi. Jeśli nie czujesz się pewnie, rozważ skorzystanie z usług profesjonalisty lub osoby z doświadczeniem.

Dokumentacja

Zapoznaj się z instrukcją obsługi komputera lub płyty głównej.
Odszukaj dokumenty zakupowe komputera.
Poszukaj informacji o specyfikacji komputera na stronie internetowej producenta.

Live CD/USB z systemem operacyjnym

Możesz użyć bootowalnego USB lub CD z wersją „live” systemu operacyjnego, takiego jak Linux (np. Ubuntu Live, Fedora Live). Po uruchomieniu systemu z tego nośnika, bez instalacji na dysku twardym, masz dostęp do różnych narzędzi diagnostycznych, takich jak te zaprezentowane wcześniej dla Linuksa.