piątek, 2024-01-26

Linux: Polecenia zewnętrzne i wbudowane

W systemach Linux istnieje rozróżnienie między zewnętrznymi poleceniami (znajdującymi się w systemie plików jako oddzielne programy) a wbudowanymi poleceniami powłoki (shell built-ins).

Polecenia zewnętrzne (external commands)

1. Definicja
   • Są to programy zainstalowane na dysku systemowym, które powłoka uruchamia jako oddzielne procesy.
2. Przykłady
   • ls, grep, awk, sed, ping.
3. Lokalizacja
   • Zwykle znajdują się w katalogach wskazanych przez zmienną środowiskową PATH, np. /bin, /usr/bin.
4. Sposób identyfikacji
   • Użyj polecenia which lub type -a w powłoce Bash, aby zlokalizować plik wykonywalny. Na przykład: which ls lub type -a ls.

Polecenia wbudowane (shell built-ins)

1. Definicja
   • Są to polecenia zaimplementowane bezpośrednio przez powłokę (taką jak np. bash), nie jako oddzielne programy.
2. Przykłady
   • cd, echo, history, alias, exit.
3. Funkcje
   • Zwykle służą do manipulowania środowiskiem powłoki, zarządzania zadaniami i kontrolą przepływu w skryptach.
4. Sposób identyfikacji
   • Aby sprawdzić, czy polecenie jest wbudowane, użyj type. Na przykład: type cd.

Jak rozróżnić?

• Użyj polecenia type w bash. Na przykład, wykonanie komendy type [nazwa_polecenia] da informację, czy jest to polecenie wbudowane, czy zewnętrzne.

• Przykład

  type echo    # Wbudowane
  type ls      # Zewnętrzne
  

Uwagi

• Wbudowane polecenia są zwykle szybsze, ponieważ nie wymagają uruchamiania nowego procesu.
• Niektóre funkcje, takie jak zmiana katalogu roboczego (cd), muszą być wbudowane, ponieważ zmiana przez zewnętrzny proces nie wpłynęłaby na obecną powłokę.
• Informacja, czy polecenie jest wbudowane, może być ważna podczas pisania skryptów, aby wiedzieć, jak będzie działać i jakie jest wymagane środowisko.
• Pamiętaj, że różne powłoki (bash, zsh, fish itd.) mogą mieć różne zestawy poleceń wbudowanych.