wtorek,
Ignacy Łukasiewicz
Jan Józef Ignacy Łukasiewicz urodził się 8 lub 23 marca 1822 roku w Zadusznikach na Podkarpaciu. W 1830 roku jego rodzina przeniosła się do Rzeszowa. Był uczniem popijarskiego gimnazjum w Rzeszowie, z powodu złej sytuacji finansowej rodziców po czwartej klasie zakończył edukację i podjął pracę w aptece Antoniego Swobody w Łańcucie. Dzięki temu mógł zdobyć wiedzę w zakresie chemii i farmacji.
Działał w organizacjach demokratyczno-niepodległościowych i został zarejestrowany przez władze austriackie jako obywatel politycznie podejrzany. W 1845 roku wstąpił do Towarzystwa Demokratycznego Polskiego. Rok później został aresztowany i osadzony we Lwowie, jednak po kilku miesiącach zwolniono go z baku dowodów. Przez pewien czas pod był stałą obserwacją policji i miał zakaz opuszczania Lwowa.
Od 1848 roku studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, 30 lipca 1852 roku uzyskał dyplom magistra farmacji na Uniwersytecie Wiedeńskim. Później pracował w lwowskiej aptece „Pod Złotą Gwiazdą”. Na zlecenie właściciela prowadził badania nad destylacją ropy naftowej. Na przełomie 1852 i 1853 roku wspólnie z Janem Zehem metodą frakcjonowanej destylacji otrzymał naftę. Starając się znaleźć zastosowanie praktyczne dla nafty, skonstruował lampę, która oświetliła wystawę apteki.
31 lipca 1853 roku podczas nocnej operacji w szpitalu na lwowskim Łyczakowie wykorzystano oświetlenie naftowe. W 1854 roku Łukasiewicz przeniósł się do Gorlic, wkrótce zapłonęła tam pierwsza na świecie uliczna lampa naftowa. W tym okresie nawiązał współpracę z okolicznymi właścicielami terenów roponośnych. W efekcie powstały kopalnie ropy naftowej rejonie Gorlic, Jasła i Krosna. W 1857 roku otworzył rafinerię w Klęczanach w okolicach Nowego Sącza.
Część swoich dochodów przeznaczał na cele charytatywne i rozwój regionu. Wspierał finansowo powstańców styczniowych. Został wybrany do Sejmu Galicyjskiego. Zmarł 7 stycznia 1882 roku na skutek ciężkiego zapalenia płuc.
