piątek,
Władysław Jezierski
Władysław Jezierski urodził się 27 sierpnia 1901 roku w Okuniewie niedaleko Warszawy. Jesienią 1918 roku brał udział w rozbrajaniu niemieckich żołnierzy. Kilka miesięcy później wstąpił do Wojska Polskiego. W szeregach jednostek piechoty walczył w wojnie z bolszewikami. Został ranny podczas bitwy warszawskiej. W okresie międzywojennym był podoficerem zawodowym. Początkowo służył w 5. Pułku Piechoty Legionów w Wilnie, w 1932 roku otrzymał przydział do Korpusu Ochrony Pogranicza, gdzie trafił do kompanii granicznej KOP „Dukszty”.
W 1939 roku po agresji ZSRR nas Polskę jego jednostka przeszła na Litwę, a jej żołnierze zostali internowani. Po zajęciu Litwy przez ZSRR osadzono go w obozie dla polskich jeńców wojennych Pawliszczew-Bor. Później pracował przymusowo za kołem polarnym. Po zawarciu układu Sikorski-Majski dołączył do polskich oddziałów formowanych w ZSRR. Po ewakuacji na Bliski Wschód otrzymał przydział do 13. Wileńskiego Batalionu Strzelców, w szeregach tej jednostki służył do końca wojny.
Brał udział w kampanii włoskiej, walczył m.in. o Monte Cassino i o Bolonię, dwukrotnie zastał ranny. Służbę zakończył w stopniu starszego sierżanta. Po demobilizacji wrócił do Polski. Zmarł 18 listopada 1975 roku.
