poniedziałek,
Walerian Sosiński
Walerian Sosiński urodził się 29 sierpnia 1919 roku w Zbiersku niedaleko Kalisza. Po ukończeniu szkoły powszechnej podjął pracę jako ślusarz. Interesował się lotnictwem, odbył szkolenie szybowcowe. Po uzyskaniu pełnoletności ochotniczo wstąpił do wojska. Służył jako mechanik w poznańskim 3. Pułku Lotniczym. Przed wybuchem wojny odbył przeszedł szkolenie w zakresie pilotażu samolotów RWD-8.
Podczas kampanii wrześniowej zajmował się techniczną obsługą samolotów PZL.23 Karaś z 32. Eskadry Rozpoznawczej. Jego jednostka walczyła w składzie Armii „Łódź”. Po rozwiązaniu eskadry przeszedł na Węgry, gdzie został internowany. Po ucieczce zdołał przedostać się do Francji. Na początku 1940 roku oddelegowano go na Wyspy Brytyjskie. Odbył szkolenie kurs dla strzelców samolotowych. W październiku 1940 roku otrzymał przydział do 307. Dywizjonu Myśliwskiego Nocnego „Lwowskich Puchaczy”. Wkrótce przeniósł się do lotnictwa bombowego, służył jako strzelec pokładowy w 300. Dywizjonie Bombowym „Ziemi Mazowieckiej”. Brał udział w bombardowaniach celów na terenie okupowanej Europy i Niemiec.
30 czerwca 1941 roku podczas powrotu znad Bremy jego samolot został uszkodzony przez artylerię lotniczą i zmuszony do wodowania na Morzu Północnym. Walerian Sosiński, który najmniej ucierpiał podczas uderzenia w taflę wody, wyciągnął kolegów z tonącego samolotu i umieścił ich w tratwie ratunkowej. Za ten bohaterski czyn został odznaczony przez Naczelnego Wodza generała Władysława Sikorskiego Krzyżem Srebrnym Virtuti Militari. Po krótkim pobycie w szpitalu i kilkutygodniowym urlopie powrócił do lotów bojowych.
Po demobilizacji pozostał w Anglii. W 1964 roku wyjechał do Kanady, jednak po dwóch latach zamieszkał w Stanach Zjednoczonych. Aktywnie działał w środowiskach polonijnych. W 2004 roku wrócił do Polski. Zmarł 1 listopada 2008 roku w rodzinnym Zbiersku.
