wtorek,
Translacja adresów sieciowych
Translacja adresów sieciowych (Network Address Translation, NAT) to technika przesyłania ruchu sieciowego przez węzeł polegająca na zmianie informacji o adresie sieciowym w nagłówku IP pakietu. W takiej sytuacji modyfikacji muszą ulec także sumy kontrolne pakietu. Najczęściej NAT obejmuje także tłumaczenie adresów portów (Port Address Translation, PAT, NAT Overload) dla protokołów TCP i UDP. Translacja adresów sieciowych jest realizowana przez urządzenie sieciowe lub oprogramowanie zainstalowane na jednym z komputerów sieci (np. framework Netfilter w jądrze Linux, usługa NAT w Windows Server, ipfw w systemie FreeBSD).
W mechanizmie NAT zmianie mogą ulegać adresy źródłowe lub docelowe. Wpisy NAT przechowywane są w tablicy translacji – liście powiązań adresacji i portów z określonymi połączeniami. W większości przypadków translacja adresów sieciowych służy do zapewnienia dostępu wielu hostom z sieci prywatnej do Internetu przy wykorzystaniu pojedynczego publicznego adresu IP. Wtedy wszystkie lokalne urządzenia są widoczne w globalnej sieci pod takim samym adresem IP. Istnieją dwa główne typy NAT:
- SNAT (Source Network Address Translation) – zmianie ulega adres źródłowy maszyny, z której inicjowane jest połączenie, np. przy udostępnieniu Internetu urządzenion z sieci lokalnej.
- DNAT (Destination Network Address Translation) – zmiana adresu maszyny, do której ma dotrzeć połączenie, wykorzystywana np. w przypadku serwera z sieci wewnętrznej udostępnionego na zewnątrz.
