piątek,
Tadeusz Zawadzki „Zośka”
„A kiedy trzeba, na śmierć idą po kolei, Jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec…”
–– Juliusz Słowacki, „Testament mój”.
Latem 1943 roku Armia Krajowa przeprowadziła szereg operacji skierowanych przeciw Grenzschutzpolizei (niemieckiej służbie granicznej). Skoordynowane uderzenia odbyły się w ramach akcji o kryptonimie „Taśma”. Operacja zakończyła się powodzeniem, jednak Armia Krajowa boleśnie odczuła śmierć jednej z ikon warszawskiego podziemia, podporucznika Tadeusza Zawadzkiego „Zośki”, który poległ podczas ataku na strażnicę Grenzschutzpolizei w Sieczychach koło Wyszkowa. Uderzenie na strażnicę przeprowadzono w nocy z 20 na 21 sierpnia 1943 roku. Kiedy jeden z Polaków próbował przeciąć druty na słupie telefonicznym, został zauważony przez Niemców i efekt zaskoczenia mający sprzyjać żołnierzom podziemia został utracony. Mimo tego posterunek został zdobyty, poległ tylko jeden Polak – był to „Zośka”, który występował w roli obserwatora akcji.
Tadeusz Zawadzki „Zośka” urodził się 24 stycznia 1921 roku w Warszawie. Uczył się w Prywatnej Szkole Powszechnej Towarzystwa Szkoły Mazowieckiej oraz w Państwowym Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie. W 1939 roku zdał maturę. W czasach szkolnych poznał przyszłych żołnierzy Grup Szturmowych – Jana Bytnara, Aleksego Dawidowskiego i Jana Wuttke. Od 1933 roku działał w harcerstwie. Po klęsce wrześniowej wspólnie z kolegami z 23. Warszawskiej Drużyny Harcerskiej „Pomarańczarnia” prowadził działalność konspiracyjną. Na początku 1940 roku dołączył do Związku Walki Zbrojnej. W 1941 roku jego drużyna dołączyła do Szarych Szeregów. W tym okresie Zawadzki był jednym z najaktywniejszych wykonawców akcji małego sabotażu.
W listopadzie 1942 roku został dowódcą Grup Szturmowych Chorągwi Warszawskiej. W styczniu 1943 roku ukończył Zastępczy Kurs Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty i otrzymał stopień kaprala podchorążego. Brał udział w słynnej akcji odbicia z rąk gestapo Jana Bytnara „Rudego” – akcji pod Arsenałem. Był zastępcą dowódcy akcji w Celestynowie, gdzie żołnierze podziemia uwolnili więźniów przewożonych transportem kolejowym z Warszawy do KL Auschwitz. Zginął w nocy z 20 na 21 sierpnia 1943 roku podczas ataku na strażnicę Grenzschutzu w Sieczychach.
