niedziela,
Jan Rodowicz „Anoda”
7 marca 1923 roku w Warszawie urodził się Jan Rodowicz ps. „Anoda”. Wiosną 1939 roku zdał tzw. małą maturę. Był harcerzem 23 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej im. Bolesława Chrobrego.
Po wybuchu drugiej wojny światowej, od października 1939 działał w konspiracji. Został członkiem Szarych Szeregów. Początkowo brał udział w akcjach małego sabotażu. Równolegle kontynuował naukę – w 1941 roku na tajnych kompletach zdał maturę.
W 1942 roku ukończył kurs Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty ZWZ-AK i uzyskał stopień plutonowego podchorążego. Dodatkowo przeszedł kursy wyszkolenia bojowego i wielkiej dywersji. Wziął udział w wielu akcjach bojowych, najbardziej znana z nich to akcja pod Arsenałem – Grupy Szturmowe Szarych Szeregów odbiły z rąk Gestapo Jana Bytnara ps. „Rudy”.
We wrześniu 1943 roku powstał Batalion „Zośka”. Rodowicz został zastępcą dowódcy 3. plutonu w 1. kompanii „Felek”. W listopadzie otrzymał stopień sierżanta podchorążego. Odbywał kolejne szkolenia wojskowe.
Po wybuchu powstania warszawskiego walczył na Woli w Zgrupowaniu Armii Krajowej „Radosław”. Odznaczył się podczas obrony wolskich cmentarzy. 9 sierpnia został ciężko ranny i trafił do szpitala na Starym Mieście. Dwa dni później za swoje zasługi w walkach otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari V klasy i awans na porucznika. Podczas ewakuacji Starówki przeszedł kanałami do Śródmieścia. 8 września dołączył do swojego oddziału na Czerniakowie. 15 września został ponownie ranny. Nieprzytomny został ewakuowany przez żołnierzy generała Zygmunta Berlinga na drugi brzeg Wisły.
Po długotrwałym leczeniu na początku 1945 roku odnowił kontakty z innymi powstańcami. Został dowódcą oddziału dyspozycyjnego szefa Obszaru Centralnego Delegatury Sił Zbrojnych pułkownika Jana Mazurkiewicza. Po rozwiązaniu Delegatury Sił Zbrojnych i apelu pułkownika Mazurkiewicza ujawnił się przed Komisją Likwidacyjną AK Okręgu Centralnego. Angażował się w prace związane z ekshumacjami i pogrzebami poległych towarzyszy broni. Jesienią 1945 roku podjął studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej.
W wigilijny poranek 1948 roku do mieszkania rodziny Rodowiczów wtargnęli funkcjonariusze Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Jan Rodowicz został aresztowany. Poddano go brutalnemu śledztwu. Zginął w niejasnych okolicznościach 7 stycznia 1949 roku. Według przesłuchujących go funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa wykonał samobójczy skok z czwartego piętra budynku. Według wielu hipotez „Anoda” został zamordowany.
