sobota,
1644: Bitwa pod Ochmatowem
30 stycznia 1644 roku pod Ochmatowem polskie wojska rozgromiły oddziały tatarskie Tuhaj-beja.
Na wieść o wyprawie na Rzeczpospolitą organizowanej przez chana krymskiego Mehmeda IV Gireja Polacy postanowili zagrodzić Tatarom drogę. Hetman Stanisław Koniecpolski zgromadził około dwudziestu tysięcy żołnierzy i rozmieścił na granicy Rzeczypospolitej. Kiedy Polacy zorientowali się, że Tatarzy zmierzają w kierunku Ochmatowa, zarządzili tam koncentrację.
Tatarscy zwiadowcy wiedzieli o krążących w okolicy polskich oddziałach, jednak dowódca wyprawy Tuhaj-bej nie zdawał sobie sprawy z ich liczebności. Przeciw polskim wojskom stojącym pod Ochmatowem wysłał sześć tysięcy Tatarów. Hetman Koniecpolski miał w tym miejscu pod komendą około dziesięciu tysięcy żołnierzy. Polska straż przednia pod dowództwem Jana Odrzywolskiego odrzuciła przeciwnika.
W tym czasie pod Ochmatów nadciągnął książę Jeremi Wiśniowiecki i polskie siły wzrosły do 19 tysięcy żołnierzy. Na tatarski obóz ruszył atak husarii pod dowództwem Stefana Czarnieckiego. Tuhaj-bej ruszył do odwrotu. Jego osłona w sile czterech tysięcy ludzi została szybko rozbita przez polską husarię. W pościg za Tatarami ruszyła lekka jazda. Podczas przeprawy przez rzekę Siniuchę armia Tuhaj-beja poniosła kolejne bolesne straty.
