sobota,
Bitwa pod Kirlibabą
W dniach 18–22 stycznia 1915 roku żołnierze 2. Pułku Piechoty Legionów Polskich stoczyli zwycięską bitwę z wojskami rosyjskimi.
Początek 1915 roku w rejonie Karpat był pasmem niepowodzeń wojsk austro-węgierskich. Rosjanie dotarli do Kirlibaby w dolinie Złotej Bystrzycy. Ich oddziałami dowowdził Polak – generał Lucjan Żeligowski, późniejszy generał Wojska Polskiego. Austro-węgierskie dowództwo zadanie wyparcia przeciwnika zleciło wschodniej grupie Legionów Polskich. 16 stycznia polscy żołnierze transportem kolejowym przybyli do Borşa. Mieli do przebycia dwadzieśca kilometrów marszu na mrozie znacznie przekraczającym minus dwadzieścia stopni Celsjusza. Nad ranem 18 stycznie czołówka legionistów dotarła na przełęcz Prislop i po krótkim wypoczynku zaczęła schodzić w dolinę Złotej Bystrzycy.
Pierwszy kontakt bojowy z przeciwnikiem nawiązano około godziny 14:00. Polacy zmusili do ucieczki rosyjskie patrole, jednak szybko zostali zatrzymani przez ciężkie karabiny maszynowe. Zamaskowane na stromych i skalistych górskich zboczach stanowiska przeciwnika stanowiły trudną do zdobycia twierdzę. Natarcie utrudniała dwumetrowa warstwa śniegu. Przełomowym dniem okazał się 20 stycznia. Batalion pod dowództwem majora Żegoty-Januszajtisa przeprowadził manewr oskrzydlający, który zmusił zagrożonych okrążeniem Rosjan do opuszczenia stanowisk w pobliżu wzgórza 967.
Przez cały kolejny dzień carskie oddziały próbowały kontratakować, jednak Polacy zdołali zachować swoje pozycje. 22 stycznia dowództwo wojsk rozyjskich wydało rozkaz do odwrotu. Zwycięstwo żołnierzy Legionów Polskich pod Kirlibabą otworzyło drogę na Bukowinę i do Galicji.
