piątek,
Bitwa o Bolonię
9 kwietnia 1945 roku rozpoczęła się jedna z ostatnich bitew na froncie włoskim.
Po sukcesach w operacji jesienno-zimowej w 1944 roku oddziały alianckie przeszły do działań obronnych. Ofensywa została wznowiona wiosną. 2 Korpus Polski w składzie brytyjskiej 8 Armii miał przełamać obronę niemiecką nad rzeką Senio. 9 kwietnia Polacy rozpoczęli natarcie. Główną siłą uderzeniową byli żołnierze 3 Brygady Strzelców Karpackich. Po kilkugodzinnym przygotowaniu ogniowym polskie oddział sforsowały Senio, a następnie rzekę Santerno. Po zażartych walkach zdobyto kilka miejscowości. Niemcy zostali zmuszeni do odwrotu.
2 Korpus Polski prowadził działania pościgowe. 14 kwietnia dotarł do miejscowości Imola położonej około 40 kilometrów od Bolonii. 5 Kresowa Dywizja Piechoty przełamała linie obrony niemieckiej 4 Dywizji Spadochronowej. 16 kwietnia po rozbiciu punktów oporu przeciwnika przeprawiono się przez rzekę Sillaro. 20 kwietnia polskie oddziały sforsowały rzeki Gaiana i Idice.
Nacierające równolegle oddziały amerykańskie i brytyjskie również przełamały na swoich odcinkach niemiecki opór. Wojska III Rzeszy pod Bolonią były zagrożone okrążeniem. Nocą z 20 na 21 kwietnia zarządzono ewakuację niemieckiego garnizonu z miasta. Rankiem 21 kwietnia 9 Batalion Strzelców Karpackich jako pierwszy wkroczył do Bolonii. Nad miastem zawisła polska flaga.
Polskie straty w bitwie bolońskiej wyniosły 600 rannych oraz 300 poległych żołnierzy. Walki o Bolonię upamiętniono napisem na jednej z tablic na Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie.
