niedziela,
Antoni Janusz
Dziś przypada rocznica urodzin podpułkownika pilota Polskich Sił Powietrznych, zdobywcy najbardziej prestiżowej nagrody w sportach balonowych – Pucharu Gordona Bennetta.
Antoni Janusz urodził się 30 stycznia 1902 w Lesznie Wielkopolskim. Po kilku latach jego rodzice wraz z nim przeprowadzili się do Jarocina. Uczył się w poznańskim Gimnazjum im. Karola Marcinkowskiego. We wczesnym wieku zainteresował się sportem balonowym. Po maturze odbył kurs Oficerskiej Szkoły Aeronautycznej w Poznaniu. Jesienią 1918 roku uzyskał stopień podporucznika i otrzymał przydział do Batalionu Aeronautycznego 1. Dywizji Strzelców Wielkopolskich. Był jednym z najmłodszych oficerów Wojska Polskiego.
Podczas wojny polsko-bolszewickiej prowadził rozpoznania lotnicze nieprzyjacielskich stanowisk. Po zakończeniu walk pozostał w wojsku i służył jako oficer pilot w 1. Batalionie Balonowym w Toruniu. Był czynnym uczestnikiem i propagatorem sportu balonowego. Brał udział w krajowych i zagranicznych zawodach. Na początku lat trzydziestych ubiegłego wieku Polska stała się potęgą w sporcie balonowym, Antoni Janusz był zawodnikiem światowego formatu.
Swój największy sukces odniósł w Międzynarodowych Zawodach Balonów Wolnych o Puchar Gordona Bennetta. Impreza ta odbywa się do dziś, a Polacy triumfowali w niej już sześciokrotnie, w latach 1933, 1934, 1935, 1938, 1983 i 2018. Po trzeciej wygranej zdobyli puchar na własność, sztuka ta udała się do tej pory jedynie ekipom pięciu państw. Antoni Janusz w Międzynarodowych Zawodach Balonów Wolnych o Puchar Bennetta dwukrotnie zajmował czwarte miejsce oraz trzy razy ukończył rywalizację na drugim miejscu. 11 września 1938 roku startując wraz z Franciszkiem Janikiem został triumfatorem tej imprezy. W 1939 roku zmagania o Puchar Bennetta miały mieć miejsce w Polsce, jednak wybuch wojny uniemożliwił przeprowadzenie zawodów.
Krótko przed wybuchem drugiej wojny światowej został przeniesiony do Ministerstwa Spraw Wojskowych, gdzie zajmował się szkoleniem pilotów balonowych oraz uczestniczył w pracach nad nowymi modelami balonów wojskowych. Podczas kampanii wrześniowej ewakuował się do Rumunii. Wiosną 1940 roku dotarł do Francji. W czerwcu 1940 roku przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie został pilotem 301 dywizjonu bombowego Ziemi Pomorskiej „Obrońców Warszawy”. W 1942 roku podczas jednego z lotów bojowych został ranny. Po opuszczeniu szpital otrzymał przydział do lotnictwa brytyjskiego. Przez kilkanaście lat prowadził szkolenia pilotów. W 1949 roku ożenił się z Angielką. Zmarł 28 sierpnia 2000 roku w Londynie.
