poniedziałek,
Traktat dwa plus cztery
W 1990 roku odbyła się seria spotkań przedstawicieli dwóch państw niemieckich oraz czterech mocarstw koalicji antyhitlerowskiej. Od liczby uczestników powstała nazwa „Konferencja dwa plus cztery”. Obrady dotyczyły zjednoczenia Niemiec. 12 września 1990 roku w Moskwie podpisano „Traktat o ostatecznej regulacji w odniesieniu do Niemiec” inaczej zwany jako „Traktat dwa plus cztery”. Dokument ten otworzył drogę do zjednoczenia Niemiec.
Po zakończeniu drugiej wojny światowej Niemcy zostały podzielone na cztery strefy okupacyjne. Niedługo później rozpoczęła się zimna wojna. W swoim wystąpieniu 5 marca 1946 roku premier Wielkiej Brytanii, Churchill stwierdził: „Od Szczecina nad Bałtykiem do Triestu nad Adriatykiem zapadła żelazna kurtyna dzieląc nasz Kontynent. Poza tą linią pozostały stolice tego, co dawniej było Europą Środkową i Wschodnią”. Te słowa dobrze oddają sytuację, jaka zapanowała w Europie.
W 1949 roku zachodni alianci połączyli swoje strefy, tworząc Republikę Federalną Niemiec. Kilka miesięcy później strefa radziecka stała się Niemiecką Republiką Demokratyczną. Wielu obywateli NRD uciekało do Zachodnich Niemiec. W 1961 roku rząd Wschodnich Niemiec zamknął przejścia graniczne z RFN i rozpoczął budowę Muru Berlińskiego. Granica była pilnie strzeżona, żołnierze NRD w przypadkach prób jej przekroczenia używali broni. Sytuacja ta prowadziła do coraz głębszego podziału Niemiec.
W 1989 roku we wschodniej Europie nastąpił szereg zmian, które zapoczątkowały proces jednoczenia Niemiec. Mimo usilnych starań komunistycznych władz NRD rozwoju wydarzeń nie dało się powstrzymać. Mur Berliński runął. 20 września 1990 roku został podpisany traktat zjednoczeniowy. Oficjalna data zjednoczenia Niemiec to 3 października, tego dnia kraje związkowe NRD przystąpiły do RFN.
