środa,
Operacja lotnicza „Attic”
W nocy z 15 na 16 marca 1943 roku w ramach operacji lotniczej „Attic” placówka odbiorcza „Żaba” w okolicach miejscowości Stachlew, kilkanaście kilometrów od Łowicza, przyjęła skoczków spadochronowych. Byli to cichociemni porucznik Jerzy Kowalski „Baba” i podporucznik Ezechiel Łoś „Ikwa” oraz kurier podporucznik Roman Litwin „Sowa”. Przybysze z Anglii przylecieli na pokładzie samolotu Halifax DT-727 „K” ze 138. Dywizjonu RAF, którego załogą dowodził kapitan nawigator Józef Gryglewicz. Odlot nastąpił z lotniska RAF Tempsford położonego 75 kilometrów na północ od centrum Londynu.
Jerzy Kowalski (1916–1989)
Urodził się 10 listopada 1916 roku w Rudcu. Po rewolucji bolszewickiej jego rodzina wyjechała na Śląsk. W 1937 roku zdał egzamin dojrzałości i rozpoczął odbywanie służby wojskowej. Ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Saperów, w 1939 roku uzyskał stopień podporucznika. Podczas kampanii wrześniowej walczył w szeregach 4. Pułku Saperów. 21 września przeszedł na Węgry. Po ucieczce z obozu internowania przedostał się do Francji. Początkowo został skierowany na stanowisko instruktora w Samodzielnej Brygadzie Saperów, a następnie służył w 3. Batalionie Saperów 3. Dywizji Piechoty. Po klęsce Francji został ewakuowany do Wielkiej Brytanii. Na Wyspach Brytyjskich jego pierwszym przydziałem była 3. Brygada Kadrowa Strzelców. Później przeszedł do służby w Centrum Wyszkolenia Saperów. Zgłosił się do służby w kraju i odbył szkolenie w dywersji. 31 stycznia 1943 roku został zaprzysiężony na rotę Armii Krajowej.
W marcu 1943 roku został przerzucony do okupowanej Polski. Po odbyciu aklimatyzacji w Warszawie otrzymał przydział do Kedywu Okręgu Lwów AK. Objął stanowisko zastępcy szefa Kedywu Okręgu. Odpowiadał za przygotowanie środków walki i szkolenie dywersyjne. Brał bezpośredni udział w wielu akcjach bojowych. Podczas akcji „Burza” we Lwowie w lipcu 1944 roku był oficerem dyspozycyjnym dowódcy Zgromadzenia na Politechnice. Zdołał uniknąć aresztowania przez Sowietów po zakończeniu walk w mieście i kontynuował działalność konspiracyjną. Wiosną 1945 roku został aresztowany przez NKWD, rozpoznano go jako oficera Armii Krajowej. Otrzymał wyrok dziesięciu lat łagrów, zesłano go do Workuty. W 1955 roku wrócił do Polski i zamieszkał w Kędzierzynie-Koźlu. Zmarł 27 stycznia 1989 roku.
Ezechiel Łoś (1900–1988)
Pochodził z Kresów Wschodnich. Ukończył sześć klas gimnazjum w Równem. Zajmował się pszczelarstwem. W latach 1921–1923 odbył służbę wojskową. Był żołnierzem 44 pułku Strzelców Kresowych. W 1925 roku powrócił do służby w swojej jednostce jako podoficer zawodowy. W 1934 roku zdał eksternistycznie maturę. Podjął pracę jako urzędnik cywilny administracji wojskowej w Krzemieńcu. W 1939 roku pracował w Państwowej Komisji Uzupełnień w Krzemieńcu. 19 września przekroczył granicę z Węgrami i został internowany. Zdołał uciec i przedostać się do Francji. Początkowo pracował w Komendzie Uzupełnień, później został przeniesiony do 7 Pułku Piechoty 3 Dywizji Piechoty. Po kampanii francuskiej trafił do Wielkiej Brytanii. Otrzymał przydział do Batalionu Strzelców 1 Samodzielnej Brygady Strzelców. Był szefem kancelarii. W latach 1941-1942 uczył się w Szkole Podchorążych Piechoty i Kawalerii Zmotoryzowanej w Dundee.
Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł szkolenie dywersyjne. Po wylądowaniu w kraju początkowo otrzymał przydział do Kedywu Obszaru Białystok Armii Krajowej. Latem 1943 roku skierowano go do Ośrodka Stołpce Obwodu Baranowicze w Okręgu Nowogródek. 15 sierpnia 1943 roku został dowódcą kompanii partyzanckiego Zgrupowania Stołpeckiego. Uczestniczył w wielu akcjach bojowych. 1 grudnia 1943 roku podstępnie zwabiony na rzekomą odprawę został aresztowany przez sowieckich partyzantów. Był przetrzymywany i przesłuchiwany w sowieckich bazach w głębi Puszczy Nalibockiej. Nocą z 13 na 14 stycznia 1944 roku został wywieziony drogą powietrzną na drugą stronę frontu. Początkowo osadzono go na moskiewskiej Łubiance. Ostatecznie trafił do sowieckiego łagru. W 1947 roku podjął próbę ucieczki. Dotarł pociągiem do Leningradu, gdzie został schwytany. Pod koniec 1947 roku powrócił do Polski.
Jako były żołnierz Armii Krajowej nie mógł znaleźć pracy. Zatrudnił się w przetwórni ryb na Helu. Później pracował jako księgowy w kilku przedsiębiorstwach. Od 1954 roku mieszkał w Brzegu na Dolnym Śląsku. Mimo inwigilacji przez komunistyczne służby utrzymywał kontakty z kolegami z AK. Zmarł 7 sierpnia 1988 roku w Brzegu.
