piątek,
Operacja lotnicza „Rivet”
W nocy z 20 na 21 lutego 1943 roku w ramach operacji lotniczej „Rivet” do kraju przybyła ekipa cichociemnych. Byli to porucznik Marian Garczyński „Skała”, podporucznik Henryk Jachciński „Kret”, podporucznik Lech Rydzewski „Grom” oraz porucznik Kazimierz Rzepka „Ognik”. Skoczków na miejsce zrzutu dostarczył samolot Halifax DT-620 „T” ze 138. Dywizjonu RAF, który 20 lutego wystartował z lotniska Tempsford położonego 75 kilometrów na północ od centrum Londynu. Załogą dowodził porucznik nawigator Radomir Walczak. Cichociemnych odebrała placówka „Okoń” w okolicach miejscowości Okoń kilkanaście kilometrów od Koniecpola. Skoczkowie dostarczyli prawie czterysta tysięcy dolarów na cele związane z działalnością polskiego podziemia.
Marian Garczyński (1918–1943)
Przyszedł na świat w Krakowie. Był zawodowym oficerem. Podczas kampanii wrześniowej służył w 10. Brygadzie Kawalerii Zmotoryzowanej. Przeszedł szlak bojowy jednostki od Jordanowa do Lwowa. W październiku 1939 roku zameldował się we Francji. Walczył w kampanii francuskiej. W czerwcu 1940 roku został ewakuowany do Wielkiej Brytanii.
Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł szkolenie w zakresie dywersji. W okupowanej Polsce otrzymał przydział do Kedywu Okręgu Białystok AK na stanowisko instruktora dywersji. Zmarł w listopadzie 1943 roku na skutek komplikacji pogrypowych.
Henryk Jachciński (1917–1976)
Urodził się w Nowym Jorku. W 1921 roku jego rodzina wróciła do Polski i zamieszkała w okolicach Tarnowa. Studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Naukę przerwał wybuch wojny. W kampanii wrześniowej walczył w szeregach 12. Pułku Piechoty Ośrodka Zapasowego 6. Dywizji Piechoty. W marcu 1940 roku zameldował się we Francji. W czerwcu 1940 roku został ewakuowany do Wielkiej Brytanii, gdzie otrzymał przydział do 1. Brygady Strzelców.
Po wylądowaniu w okupowanej Polsce otrzymał przydział do Kedywu Obszaru Zachodniego AK. Od maja 1943 roku służył w zespole dywersyjnym „San”. Uczestniczył w wielu akcjach bojowych. Walczył w powstaniu warszawskim. Początkowo dowodził plutonem w kompanii „Gustawa”, a następnie znalazł się w składzie Batalionu „Ryś” na Mokotowie. Po kapitulacji stolicy trafił do niewoli. W 1948 roku wyemigrował do Stanów Zjednoczonych.
Lech Rydzewski (1909–1988)
Jego rodzinnym miastem był Lwów. W chwili wybuchu drugiej wojny światowej pracował w Warsztatach Przetwórczych Wspólnoty Interesów w Chorzowie. Nie został zmobilizowany, jego zakłady ewakuowano i próbowano do przystosować produkcji zbrojeniowej. Po agresji ZSRR na Polskę opuścił kraj. W listopadzie 1939 roku zameldował się we Francji, gdzie ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty. Uczestniczył w kampanii francuskiej. W czerwcu 1940 roku został ewakuowany do Wielkiej Brytanii.
Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł szkolenie w zakresie dywersji. Po przerzucie do kraju służył w Ośrodku Stołpce Obwodu Baranowicze AK Okręgu Nowogródek AK. Dowodził kompanią dywersyjną Zgrupowania Stołpeckiego. 1 grudnia 1943 roku został uprowadzony przez sowieckich partyzantów. Transportem lotniczym przewieziono go na drugą stronę frontu. Trafił do więzienia na Łubiance w Moskwie. Po dziesięciu miesiącach śledztwa umieszczono go w łagrze w Riazaniu. W 1947 roku wrócił do Polski.
Kazimierz Rzepka (1915–1943)
Pochodził z okolic Tarnowa. Był zawodowym oficerem 8. Pułku Piechoty Legionów. W kampanii wrześniowej 1939 roku jego pułk był przydzielony do Armii Odwodowej „Prusy”. Walczył pod Samsonowem, Iłżą, Puławami. Jego ostatnim bojem we wrześniu 1939 roku okazała się II bitwa pod Tomaszowem Lubelskim. 8. Pułk Piechoty został całkowicie rozbity, a ranny podporucznik Rzepka dostał się do niewoli. Zdołał zbiec z obozu przejściowego i przedostać się na Węgry, a następnie do Francji.
Walczył w kampanii francuskiej. Odznaczał się męstwem, czterokrotnie otrzymał Krzyż Walecznych. W bitwie pod Lagarde został ranny i trafił do niewoli. 24 czerwca 1941 roku podziemnym tunelem uciekł z obozu jenieckiego Oflag VI B Dössel. Dotarł do Hiszpanii, gdzie został zatrzymany przez patrol żandarmerii. Osadzono go we frankistowskim obozie koncentracyjnym w Miranda de Ebro. 22 stycznia 1942 roku ukryty w śmieciach został wywieziony za ogrodzenie obozu. Przez Lizbonę i Gibraltar trafił na statek, który dostarczył go do Wielkiej Brytanii. Służył w 1. Samodzielnej Brygady Spadochronowej.
Po przerzucie do kraju otrzymał przydział do Kedywu Okręgu Lwów Armii Krajowej na stanowisko dowódcy ośrodka dywersyjnego Obwodu Lwów Wschód AK. Zajmował się szkoleniem patroli sabotażowo-dywersyjnych. Uczestniczył w wielu akcjach bojowych. 26 listopada 1943 roku po wysadzeniu niemieckiego pociągu z amunicją na trasie Lwów–Krasne i udanej ewakuacji zmarł na zawał serca.
