niedziela,
Bernard Wiechuła
Dokładnie dwadzieścia lat temu zmarł kapitan saperów, doktor nauk chemicznych, oficer Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie i Armii Krajowej, cichociemny.
Bernard Augustyn Wiechuła urodził się 30 lipca 1920 roku w Katowicach. Uczył się w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. A. Mickiewicza w Katowicach, a następnie w Gimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie. W 1939 roku zdał egzamin dojrzałości. W czasach szkolnych działał w Związku Harcerstwa Polskiego. Jego ojciec był weteranem powstań śląskich, po wybuchu drugiej wojny światowej rodzina Wiechułów w obawie przed represjami opuściła Śląsk. Podczas bombardowania kolumny polskich uchodźców członkowie rodziny się rozdzielili. Po agresji ZSRR na Polskę wrócił do Katowic.
W pierwszych dniach okupacji jego najstarszego brata zamordowało gestapo. Ojciec na wieść o śmierci syna zmarł na zawał serca. Na początku 1940 roku Bernard wraz z bratem bliźniakiem Ludwikiem udali się do Francji, gdzie dołączyli do polskich oddziałów. Bracia Wiechułowie otrzymali przydział do 2. Dywizji Strzelców Pieszych. Wkrótce zostali skierowani do Szkoły Podchorążych Rezerwy Saperów w St. Gammes. Po klęsce Francji znaleźli się w Wielkiej Brytanii.
W 1941 roku ukończył kurs Szkoły Podchorążych Saperów w Dundee. Służył w 1. Brygadzie Strzelców. W 1943 roku zgłosił się do służby w kraju i przeszedł szkolenie w zakresie dywersji. 4 sierpnia 1943 roku złożył przysięgę na rotę Armii Krajowej. W nocy z 16 na 17 września 1943 roku został przerzucony do okupowanej Polski. Razem z nim w kraju znalazł się porucznik Mirosław Kryszczukajtis „Szary”. Skoczków przyjęła placówka odbiorcza „Obraz” kilkanaście kilometrów od Tłuszcza. W drodze powrotnej do bazy samolot Halifax BB-309 „T”, który transportował cichociemnych, został zestrzelony nad Danią. Zginęło pięciu członków załogi, dwóch zdołało się uratować.
Z chwilą skoku otrzymał awans do stopnia podporucznika. Po standardowej aklimatyzacji do życia w warunkach okupacji otrzymał przydział do Kedywu w Okręgu AK Kielce. Później trafił do oddziału partyzanckiego Mieczysława Tarchalskiego „Marcina” w Inspektoracie Częstochowskim. Od września 1944 roku służył pod komendą Antoniego Hedy „Szarego” w 2. batalionie 3. Pułku Piechoty Legionów 2. Dywizji Piechoty Legionów AK. Brał udział w wielu akcjach bojowych. Po wkroczeniu Armii Czerwonej i rozwiązaniu Armii Krajowej pozostał w konspiracji w strukturach Delegatury Sił Zbrojnych na Kraj.
W maju 1945 roku na rozkaz przełożonych przedostał się do amerykańskiej straty okupacyjnej, a następnie zameldował się w Londynie. W latach 1945–1950 studiował na Wydziale Chemicznym Uniwersytetu w Leeds. W 1952 roku emigrował do Kanady. Pracował w przemyśle naftowym. Aktywnie działał w środowiskach polonijnych i kombatanckich. Zmarł 7 czerwca 2000 roku w Hamilton, w prowincji Ontario.
