poniedziałek,
Aleksander Gabszewicz
Aleksander Klemens Gabszewicz przyszedł na świat 6 grudnia 1911 roku w Szawlach na Żmudzi. Ukończył Miejskie Gimnazjum Koedukacyjne w Otwocku, w 1931 roku zdał egzamin dojrzałości i rozpoczął odbywanie służby wojskowej. W latach 1931–1934 odbył kurs Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej. Jako podporucznik postanowił zostać pilotem wojskowym, w 1934 roku wstąpił do szkoły w Dęblinie. Po jej ukończeniu otrzymał przydział do warszawskiego 1. Pułku Lotniczego.
Podczas kampanii wrześniowej był dowódcą klucza 114. Eskadry Myśliwskiej. Pierwszego dnia wojny wspólnie z drugim pilotem swojej formacji zestrzelił niemiecki bombowiec Heinkel He 111. Tego samego dnia został zestrzelony w powietrznej walce, uratował się skokiem ze spadochronem. Po ewakuacji do Rumunii przedostał się do Francji. Podczas kampanii francuskiej dowodził polskim kluczem przydzielonym do francuskiego dywizjonu myśliwskiego GC III/10. Po upadku Francji znalazł się w Wielkiej Brytanii.
W Anglii początkowo był pilotem brytyjskiego 607. Dywizjonu Myśliwskiego „Durham”, w listopadzie 1940 roku otrzymał przydział na stanowisko dowódcy eskadry w polskim 316. Dywizjonie myśliwskim „Warszawskim”. Jesienią 1941 roku otrzymał awans do stopnia kapitana. Od listopada dowodził 316. Dywizjonem Myśliwskim.
Podczas obowiązkowej przerwy w lotach bojowych był oficerem łącznikowym w dowództwie 11. Grupy RAF. 1 września 1942 roku otrzymał kolejny awans, do stopnia majora. W styczniu 1944 roku objął dowództwo 18. Polskiego Sektora Myśliwskiego. Latem tego roku przejął obowiązki dowódcy 131. Polskiego Skrzydła Myśliwskiego. Służbę zakończył w stopniu podpułkownika.
Podczas wojny wykonał 183 loty operacyjne i 201 lotów bojowych. Uzyskał 8 indywidualnych i 3 zespołowe zestrzelenia. Otrzymał wiele wysokich odznaczeń, między innymi były to Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, czterokrotnie Krzyż Walecznych, francuski Croix de Guerre, dwukrotnie brytyjski Distinguished Service Order, brytyjski Distinguished Flying Cross, niderlandzki Order Oranje-Nassauu.
Po demobilizacji zamieszkał w Wielkiej Brytanii. Aktywnie działał w środowiskach polonijnych i kombatanckich, był m.in. prezesem Światowego Stowarzyszenia Lotników Polskich. W 1974 roku otrzymał awans do stopnia generała brygady. Zmarł 10 października 1983 roku w Wielkiej Brytanii. Zgodnie z jego życzeniem w 1992 roku jego prochy rozsypano nad Dęblinem i Poniatowem.
