piątek,
Samolot RWD-6
3 czerwca 1932 roku dokonano pierwszego oblotu samolotu RWD-6. Zespół konstrukcyjny RWD skonstruował tę maszynę specjalnie z myślą o zawodach Challenge w 1932 roku. Międzynarodowe Zawody Samolotów Turystycznych zwane jako Challenge, w 1932 roku rozegrane były po raz trzeci, a ich gospodarzem były Niemcy. Oznaczenie RWD pochodzi od pierwszych liter nazwisk założycieli – Rogalski, Wigura i Drzewiecki. Od 1927 roku stworzyli oni wiele udanych modeli samolotów. Były one produkowane w Doświadczalnych Warsztatach Lotniczych.
Konstrukcja samolotu opracowanego specjalnie na potrzeby zawodów samolotów turystycznych Challenge mocno różniła się od wcześniejszych produkcji polskiego zespołu inżynierów. Projekt Stanisława Rogalskiego, Stanisława Wigury i Jerzego Drzewieckiego zakładał umieszczenie miejsc załogi obok siebie oraz składane skrzydła z bogatą mechanizacją. Dwumiejscowy samolot sportowy pokryto płótnem i sklejką. Był to górnopłat, podparte pojedynczymi zastrzałami skrzydła umieszczono w górnej części kadłuba. Maszynę napędzał siedmiocylindrowy silnik gwiazdowy Armstrong-Siddeley Genet Major o mocy nominalnej 140 KM i startowej 160 KM.
3 czerwca 1932 roku na lotnisku Okęcie Jerzy Drzewiecki oblatał pierwszy prototyp RWD-6. Wykonano łącznie trzy samoloty RWD-6 oznaczone odpowiednio symbolami SP-AHL, SP-AHM i SP-AHN. Podczas jednego z lotów testowych doszło do wypadku. W lecącym z dużą prędkością na wysokości kilku metrów nad ziemią prototypie SP-AHM pilotowanym przez Drzewieckiego urwały się obydwa skrzydła. Konstruktor został ciężko ranny. Przyczyną awarii były błędy działania systemu przestawiania statecznika poziomego. Niezbędnych poprawek konstrukcji dokonano w ostatniej chwili przed wyjazdem na zawody, a RWD-6 został dopuszczony do lotów z zakazem rozwijania prędkości maksymalnej.
Na początku lat trzydziestych Polska przechodziła trudności budżetowe. Aby opłacić wpisowe na zawody Challenge 1932, Aeroklub RP zaciągnął pożyczkę. Na zamówienie Departamentu Lotnictwa Cywilnego Ministerstwa Komunikacji specjalnie na te zawody powstały dwie konstrukcje samolotów, RWD-6 oraz PZL.19. PZL.19 był wyprodukowanym w Państwowych Zakładach Lotniczych samolotem opracowanym przez Jerzego Dąbrowskiego i Franciszka Misztala. W zawodach udział brały dwa samoloty RWD-6 oraz trzy PZL.19. Aby pokryć koszty budowy maszyn, w zbiórkę środków finansowych zaangażowało się społeczeństwo, m.in. zbierano składki wśród pracowników Polskich Linii Lotniczych LOT. Z udziałem finansowym Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej zakupiono także szósty samolot, jednak jedna maszyna RWD-6 została zniszczona podczas prób.
Trzecie międzynarodowe zawody z serii Challenge rozegrano w dniach od 11 do 28 sierpnia 1932 roku. Po zaciętej walce zwyciężyła w nich polska załoga Franciszek Żwirko i Stanisław Wigura nieznacznie wyprzedzając dwie ekipy niemiecką. Był to pierwszy wielki międzynarodowy sukces polskiego lotnictwa sportowego oraz wspaniały triumf polskiej myśli technicznej. Podczas ocenianych przez sędziów prób technicznych maszyn, RWD-6 zajął drugie miejsce, ustępując jedynie włoskiemu samolotowi Breda 33. Daleko w tyle pozostały między innymi konstrukcje francuskie i niemieckie. Zespół konstrukcyjny RWD był ekipą bardzo młodą, a polskie samoloty projektowano dopiero od kilku lat.
11 września 1932 roku, niecały miesiąc po zwycięskich zawodach, w katastrofie lotniczej samolotu RWD-6 zginęli Franciszek Żwirko i Stanisław Wigura. Rok po zawodach również w wypadku lotniczym zginął ich bezpośredni rywal, niemiecki as myśliwski okresu pierwszej wojny światowej Reinhold Poss. Jedyny ocalały RWD-6 został poprawiony. Efekt skręcania skrzydeł wyeliminowano dzięki zastąpieniu podpierających skrzydła pojedynczych zastrzałów, zastrzałami w kształcie V. Zmodyfikowana maszyna otrzymała nazwę RWD-6bis. Rozwinięciem linii samolotów turystycznych RWD-6 oraz późniejszego RWD-9 był produkowany seryjnie przed drugą wojną światową RWD-13.
